Laatse bestraling

Gisteren dan mijn laatste bestraling gehad. En dat was op zich wel een feestje waard. Zeker nu ik tot nu toe weinig bijwerkingen heb gemerkt. Mijn huid is wat verkleurd maar verder valt het mee.
Ik smeer twee x per dag met een speciale creme en er zijn nog geen open plekken. Alle keren heb ik zelf gereden en ben ik meestal alleen geweest. Dat was ook wel weer erg lekker om het zelf te kunnen doen. Mijn rechterarm heeft wat last van het raar moeten liggen met je arm maar dat zal wel weer slijten. Dus deze behandeling heb ik goed door staan en daar ben ik dankbaar voor.
Mijn vingertoppen en nagels willen nog niet zoals ik wil. Dus handwerken is er nog niet bij en dat wordt ik wel een beetje zat. Maar als dat het ergste is, dan valt het nog wel mee.
Het is lastig om je blouse niet dicht te kunnen knopen, dus dat moet ik vragen. Of om b.v. niet in je neus te kunnen peuteren. Dat leer je zo wel gelijk af. Er zijn zoveel dingen waarbij je je vingers nodig hebt daar kom ik nu wel achter.
Voor nu ga ik stoppen met dit blog. De komende jaren moet ik hormoonpillen slikken. En ja daar krijg je ook weer allerlei leuke dingen van zoals opvliegers. Maar het is goed te doen.
Over een half jaar mag ik weer naar de mammapoli voor een mammografie en kijken ze of het goed gaat. Verder blijft het vertrouwen dat God alles in Zijn hand heeft en ook mijn leven zo leid zoals Hij wil. Soms is dat moeilijk maar tot nu toe heeft Hij mij hierbij geholpen.
Er zijn veel factoren die daarbij hebben geholpen en helpen.
Daarom nogmaals dank, voor ieder die op wat voor manier dan ook mij heeft bijgestaan in de afgelopen moeilijke periode. Door een helpende hand, door een kaart, een telefoontje , een bezoekje, een bosje bloemen, een knuffel, een knipoog, een gesprek, er waren veel mensen die aan mij en ons dachten. Dat heeft ons goed gedaan. Maar voor nu wordt het hier even stil en ga ik weer proberen mijn andere blogs bij te houden. Er komen andere tijden en daar vertrouw ik op.

De afgelopen weken kon ik op zondag weer mee naar de kerk, ook dat is een zegen. Daar put ik troost uit. En daar krijg ik nieuwe kracht voor de week. Niet alleen door de preken, maar ook door wat we zingen.  Zo was er een dienst die mij veel troost gaf daarin zongen we Psalm 62, en ook Psalm 42. Wat een mooie Psalmen zijn dat toch. De eerste wil ik hier nog opschrijven en dan is het over met dit blog.
Psalm 62: 3 en 4 berijmd:

Wees stil, mijn ziel, keer u tot God.
Voorwaar, Hij is mijn vaste rots,
van Hem blijf ik mijn heil verwachten.
Alleen bij Hem is hulp in nood,
Hij is mijn burcht, zijn macht is groot,
ik wankel niet, Hij schenkt mij krachten.

In God is al mijn heil, mijn eer,
mijn sterke rots is God, de Heer,
mijn schuilplaats is Hij in het lijden.
Vertrouw op Hem, o volk, in smart.
Stort voor Hem uit geheel uw hart.
God is een toevlucht t' allen tijde.

Alles is goed.

Dat waren dan weer twee spannende weken, maar we hebben gisteren gehoord dat het weefsel bij Casper goedaardig was. En dat de prostaat niet vergroot was. Wat was dat een mooi bericht en wat zijn we God dankbaar!
Hij hoeft ook geen verdere behandeling te krijgen maar krijgt nog wel een vervolgonderzoek voor het eigenlijke probleem waar hij voor kwam. Dat onderzoek krijgt hij morgen al en over veertien dagen weer de uitslag. Maar eigenlijk kunnen ze gelijk al zien of er iets aan te doen is en of ze dan weten waar het aan zou kunnen liggen dat hij zo vaak moet plassen.....

Ik ben inmiddels op de helft van mijn bestralingen. Het gaat goed en tot nu toe merk ik er nog niet veel van. Behalve een wat geïrriteerde tepel die ik nu moet smeren met een zalfje.
Vandaag moest ik nog naar Assen om een afsluitend gesprek te hebben met de oncologie verpleegkundige en naar de Mammapoli voor een gesprek met de arts daar. Ik mag een half jaar bij hen weg blijven en dan krijg ik weer een mammografie en echo. Dus dat is een goed bericht.
Ik was gelijk door gereden van Assen naar Emmen voor de bestraling maar ondertussen begint dat heen en weer rijden me wel wat op te breken. Ben me daar toch moe vandaag!!!!!!!!
Vanmorgen zijn er drie nagels afgevallen. Dus die ben ik kwijt kunnen ze ook niet meer haken of in de weg zitten. Wel al weer drie nieuwe pleisters om mijn vingers voor nagels die al weer zo ver zijn dat ik overal aan blijf haken maar nog niet helemaal los zitten.
Mijn teen nagels zijn ook erg aan het irriteren, maar die zitten nog niet genoeg los.
Het kan zo wel een jaar duren dus we houden maar geduld.

Onder weg naar Emmen heb ik elke x een cd op van Praise Him en dan kan ik lekker mee zingen.
Daar hoorde ik weer het volgende lied en dat vind ik wel toepasselijk:

Rust mijn ziel, uw God is Koning,
heel de wereld zijn gebied.
Alles wisselt op zijn wenken,
maar Hij zelf verandert niet.

Ieder woelt hier om verand'ring
en betreurt ze dag aan dag,
hunkert naar hetgeen hij zien zal,
wenst terug 't geen hij eens zag.

Rust mijn ziel, uw God is Koning!
Wees tevreden met uw lot!
Zie, hoe alles hier verandert,en verlang alleen naar God!

We zijn bijna aan het eind van mijn behandeling tegen Borstkanker. Behalve dat ik nog 5 jaar hormonen moet slikken en elk half jaar op controle moet komen. Ik krijg nogal eens de vraag of ik al weet of het resultaat heeft gehad. Maar helaas dat kan niemand weten. Over vijf jaar mag ik stoppen met de hormoonbehandeling. Als in die tijd de kanker niet terug gekomen is noemen ze je: beter. Maar zeker weten doen we het nooit. En dat geeft soms wat onrust maar toch weet ik mij geborgen bij God. En krijg ik enorm veel rust voor nu en voor de toekomst. Die rust wens ik iedereen toe.

Casper geopereerd en ik inmiddels aan de bestralingen.

Inderdaad is Casper Gisteren geopereerd aan zijn blaas. Daar is iets weggehaald wat er niet hoort te zitten. De operatie is goed gegaan en ook met Casper ging het heel voorspoedig. Hij werd aan het eind van de morgen geholpen en zou dan een nacht moeten blijven. Omdat de blaas gespoeld moet worden tot er geen bloed meer komt. Wij kwamen s,avonds op bezoek en de katheter was er inmiddels al uit dus het spoelen was al niet meer nodig. Hij was na de operatie eigenlijk gelijk goed helder en als het mee zat mocht hij met ons mee naar huis. Het wachten was op de arts en die kwam al snel langs. Ook zij vond dat hij naar huis mocht. Alles was prima verlopen en als hij nog een keer goed geplast had mocht hij gaan. Dat was natuurlijk super. Het leek wel of er niets gedaan was!
Maar om acht uur konden we dus huiswaarts keren met manlief. En daar gaat het goed mee.
De uitslag van het PL kunnen we pas over veertien dagen krijgen. Dus daar is nu het wachten op.
Ik ben maandag gestart met met de bestralingen. Maandag is Joke mee geweest en zijn we doorgereden naar Hardenberg. Daar stonden nog twee bedden in de tent en die moeten naar Zoetermeer. Dus die hebben we opgehaald en daarna weer naar huis.
Het bestralen gaat prima en ik ben de andere dagen alleen gegaan. Dat gaat goed. Ik ben gerust wel moe maar niet te moe om te rijden. En de behandeling is ongeveer een kwartier en dan sta ik weer buiten.
De hormoontabletten verdraag ik goed. Geen misselijkheid wat de meeste mensen hebben. Wel opgezette voeten en enkels van het vocht. En ik slaap slecht. Ik weet niet of het daardoor komt. Moet er weer vele malen uit om te plassen. Maar goed tot nu toe gaat het aardig.
Mijn smaak komt weer terug en ik begin weer trek te krijgen in eten.
Kijk dat is wel anders geweest de afgelopen maanden.
Mijn nagels zijn aan het loslaten en dat voelt absoluut niet fijn. En ik hoop dat ze er snel afvallen dan kunnen mijn nieuwe nagels weer lekker doorgroeien.
Dus al met al gaat het langzaam aan steeds beter. En daar zijn we dankbaar voor.

Psalm 122.

Ik hef mijn ogen op naar de bergen:

vanwaar zal mijn hulp komen?

Mijn hulp is van de HERE,

die hemel en aarde gemaakt heeft.

Hij zal niet toelaten, dat uw voet wankelt,

uw Bewaarder zal niet sluimeren.

Zie, de Bewaarder van Israël

sluimert noch slaapt.

De HERE is uw Bewaarder,

de HERE is uw schaduw aan uw rechterhand.

De zon zal u des daags niet steken,

noch de maan des nachts.

De HERE zal u bewaren voor alle kwaad,

Hij zal uw ziel bewaren.

De HERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren

van nu aan tot in eeuwigheid.

Drie weken na....

Het moet nog steeds tot me doordringen: ik hoef geen chemo meer! Ik begin langzaam op te knappen.
Er komt weer wat haar op mijn hoofd, wat dun pluizig haar. Maar het is weer aan het groeien.
Mijn vingers en voeten en dergelijke doen nog zeer, maar alleen het feit al dat het niet meer hoeft maakt het makkelijker de dragen. Ik ben nog reuze moe, en voel me een vaatdoek, maar dat maakt niet uit. Gisteren zelf even naar de winkel geweest, en van de week ook Casper zijn spijkerbroek zelf korter gemaakt. Die lag hier al een aantal weken te wachten. Een blouse die veel te wijd was geworden heb ik voorzien van elastiek aan de onderkant en nu valt hij beter. Dat krijg je als je zoveel afvalt. Gelukkig had ik op zolder nog kleding liggen die ik ooit heb gedragen toen ik zo zwaar was als ik nu ben. Dus die kan ik nu weer mooi aan. Maar deze blouse past mooi bij twee driekwarts broeken die ik heb en kon zo weer "passend" gemaakt worden.
De smaak begint wat terug te komen. Ik proef tenminste gewoon karnemelk als ik dat neem.
Ik hoop dat het snel weer verder terug is.
Vanmorgen naar de poli in Emmen geweest voor de bestralingen.
Twee gesprekken gehad, met de verpleegkundige en de arts, en daarna kon ik voor de MRI scan en het zetten van de tatoo puntjes en de lijntjes. Dus ik ben beklad! Met inkt nog wel en ook in het rood.
Maar het ging allemaal goed, en is goed te doen. Krijg wel pijn in mijn arm omdat die ophoog moet liggen, maar ik heb nog Fysio te goed dus ik denk dat ik die maar ga opmaken.
Ik zal tussen 2 september en 2 oktober elke dag dus bezet zijn. Er zullen 23 bestralingen plaats vinden. En daarna ben ik er helemaal klaar mee.....tot februari dan. Dan krijg ik weer een controle.

12 de dag Laatste chemo.

Volgens mij was het lest best! Afgelopen week enorm ziek geweest. Ik had zoveel pijn dat ik van ellende niets meer kon. Heb bijna heel de week in bed gelegen. En vanaf Donderdag heb ik injecties gekregen van de HA tegen de pijn, en het weekeinde heb ik een morfine pleister gehad.
Niets hielp wat ik ook probeerde. Pijn in al mijn spieren en gewrichten. Slapen ging niet, lopen ging niet, zitten, liggen en staan. Het was allemaal te pijnlijk. Zo veel mogelijk maar in mijn slaapkamer geweest op bed enz enz. En geprobeerd mij een beetje af te sluiten voor de wereld. Maar het was wederom een zware week.
Vrijdag geprobeerd te douchen maar dat was een drama. Ik kon niet meer op staan en Casper moest me helpen met afdrogen een aankleden. En daarna weer heel de dag bij komen. Wat kan een mens dan zich hulpeloos voelen.
Maar vandaag heb ik zelf kunnen douchen, wel met de deur open en Arike in de buurt. Maar op mijn gemak heb ik het kunnen doen.
De morfine is gestopt en de pijn is gewoon te doen.
Dus ik probeer weer te zorgen dat ik nu maar weer op krachten kom, want ik ben net een oud wijfie zoals ik hier rond strompel.  Elke muur moet ik vast houden. En elke stoel ga ik maar even op zitten...
Maar het gaat gelukkig weer bergopwaarts.  En daar ben ik dan wel weer erg blij mee.
Dat dal van diepe duisternis heb ik afgelopen week wel ervaren. Je moet uitkijken dat je de moed niet gaat opgeven.
A.s. Woensdag ga ik naar de oncoloog voor de bespreking van mijn verdere behandeling.
Ik ga dan de hormonen krijgen en ben benieuwd welke ik nu moet gaan nemen.
Volgende week vrijdag moet ik dan naar Emmen voor de bespreking van de bestralingen en onderzoeken. Dat zou afgelopen vrijdag zijn maar doordat ik zo ziek was kon dat niet.
Dus eerst even tijd om bij te komen en weer op krachten te gaan komen.

De laatste chemo is er in!

En uiteraard ging dat niet zonder obstakels maar dat hoort zo een beetje bij me.....begin ik te denken.
Vandaag ging Anneke mee, ze wilde het ook weleens meemaken. En dan kon ze mooi boodschappen doen bij de Jumbo tussen door.

gekregen van Matthias met zijn naam zelf geschreven!

We waren op tijd in Assen, om 8.40u. Dat is zo een beetje op zijn vroegst. De anderen komen meestal een uurtje later. Het was vandaag best druk bij de chemo kamer, 8 stoelen allemaal bezet en op de andere kamer de vier bedden ook. Dus het was volle bak chemo. En trouwens allemaal verschillend wat ze moesten krijgen. Maar al snel had ik een naaldje geplaatst en daar was een buisjes bloed al snel afgenomen. Die ging naar het lab om te kijken of de chemo door kon gaan. Ondertussen heeft Anneke gezorgd dat ik weer kon internetten op mijn tablet. Even over negen uur belde de oncologie verpleegkundige dat een andere mevrouw en ik nog een afspraak hadden met haar voor een gesprek.
Oeps dat waren ze vergeten. Dus eerst die mevrouw en daarna zou ik naar beneden gaan.
Dus toen ik hoorde dat het goed was en de chemo door kon gaan, moest ik eerst nog naar beneden.
Maar de chemo werd besteld bij de apotheek dat ze die konden gaan klaar maken. Dan moet je altijd nog een 20 minuten wachten voor die er is, dus in die tijd dacht ik wel klaar te zijn.....mis gedacht dus.

Gekregen van Sem.

Beneden ging Anneke mee naar binnen zodat ze daarna lekker naar de jumbo kon voor de boodschappen. En ja, hoor het gebruikelijke praatje, hoe het nu gaat en dat het allemaal wel erg heftig is voor mij. Heftiger dan bij de meeste patiënten. En ja, dat besef ik ook. Gelukkig dat het niet voor iedereen zo heftig is. Maar deze laatste kuur ging een stuk beter. En voor de laatste hoop ik zeker op VOOR-Bijwerkingen zoals ze op het forum zeggen.
Maar ja, toen kwam het eten aan de orde en hoeveel ik afgevallen was....Inmiddels dus 15 kilo. Dat is met mijn overgewicht natuurlijk niet erg alleen nu wel. Nu noemde ze het zelfs dat ik ondervoed was!
Kun je nagaan, toen ik doodziek was en aangaf dat ik bijna niet kon eten, wat ik dus bij elke keer dat ik weer kwam vertelde, en ook toen ik extra naar de Onco moest en opgenomen werd in het ziekenhuis. Werd er mij verteld: dat is niet zo erg hoor mevrouw dat komt straks wel weer goed!
En nu zou ik ondervoed zijn....bij mijn laatste kuur krijg ik ineens allerlei instructies wat ik zou moeten doen en vooral naar een Diëtiste. Want ja, nu moet toch wel mijn chemo aangepast gaan worden. Dus er moesten allerlei telefoontjes gepleegd worden om de juiste verantwoordelijke te vinden die moest gaan berekenen of en hoeveel het dan aangepast moest worden. De apotheek bellen dat mijn chemo weer in de kast kon omdat het aangepast zou moeten worden en er dus waarschijnlijk nieuwe gemaakt moest worden......ach ja.
Daarna kwam de bestraling aan de orde. En daar vroeg ik gelijk of ik ook in Emmen de bestralingen kon krijgen omdat ik daar dichterbij woon dan bij Groningen. En ja, dat kon. Alleen waren mijn gegevens al gestuurd naar Groningen dus daar moesten dan weer een paar telefoontjes aan gewaagd worden voor dat het geregeld was. Maar het is geregeld ik mag naar Emmen. Dat scheelt een hoop KM rijden en ook ontloop ik de rondweg van Groningen met al haar file,s en de stad hoef ik dan ook niet door. Lekker.
En toen mocht ik weer naar boven en kon Anneke naar de Jumbo.
Boven moest ik dus wachten op de uitslag van de chemo hoeveelheid en ja, hoor het kon gelijk blijven. Dus die kon weer verder afgemaakt worden en uiteindelijk hing om kwart voor Elf de chemo eraan. Als allerlaatste van al die mensen en ik was er als eerste!
Maar ja, ik allang blij dat het door mocht gaan en dan maar later naar huis. Niks aan te doen.
Voor Casper was dat weer jammer, want hij moest om 14.00 bij de anesthesist zijn in Heerenveen. Nu kon hij dan niet met de Berlingo maar met Anneke haar auto ging het ook.
Hij kan over ongeveer drie weken een oproep verwachten om het weefsel wat in zijn blaas zit en er niet hoort weg te laten halen. Hij moet dan een nacht blijven. Ook weer spannend want wat zal die uitslag brengen?
Ook dit mogen en kunnen we weer in de handen van God leggen.
Bij ons trouwen kregen wij als tekst Psalm 55:

23 Werp uw bekommernis op de HERE,
Hij zal voor u zorgen;
Hij zal nimmermeer toelaten, dat de rechtvaardige wankelt. 

Deze tekst had niet beter gekozen kunnen worden. Wij zien daar de hand van de Here in.

Deze Psalm eindigt met de woorden: Ik echter vertrouw op U.

Eindelijk dan toch een bericht.....

Niet dat het slecht gaat met me, maar meer dat ik niet echt kan typen. Mijn vingertoppen zijn super gevoelig en doen pijn. Dus als je dan moet typen is dat wat lastig. Nu probeer ik zoveel mogelijk mijn vingers plat te houden zodat er minder met de toppen getypt wordt. Hopelijk lukt het me dan nu om mijn blog bij te werken.
In eerste instantie ging het aardig. De eerste vier dagen zijn bij deze kuur het zwaarst zeggen ze. Maar bij mij gaat het altijd later mis.Nu was ik de eerste vier dagen niet lekker en had een ernstig griep gevoel. Maar dat was uit te houden. De meeste tijd was ik op. Slapen ging slecht door de pepmiddelen. Dus ik sliep per nacht hooguit een drie uurtjes. Maar dat gaat over denk ik dan.
Tot dag 9 ging het dus best wel goed naar omstandigheden.  Toen sloeg het darm probleem toe. Elk half uur op de wc en heftige persweeën, en het resultaat? Geen kind in ieder geval. Maar verder was het ook bijna niets. En dan die heftige krampen er bij, was geen pretje. Ook weer koorts. Dus het ging even niet meer goed. Dat heeft vier dagen geduurd. Het was mij onduidelijk of het nu diarree was of obstipatie. Ik heb dus de eerste dagen diarree remmers gebruikt en de laatste dag een drankje om juist wel te gaan. Daarna ging het beter. Dus eigenlijk heb ik niks te klagen.
Behalve dat mijn vingerstoppen en tenen erg pijnlijk zijn. Mijn vel van mijn tenen af gaat, en een gedeelte gevoelloos is. Het lopen gaat wat moeizaam en het typen dus.
Verder ben ik slaap aan het inhalen. Dus ik lig nu s,avonds op tijd op bed en slaap dan lekker door tot s,morgens half zeven. Dan ben ik klaar wakker, maar ik ga dan s,middags  nog een twee uurtjes slapen. Dus dat komt wel goed. Ik ben verder veel buiten. Lekker op mijn stoel, achter de paardenstal met het zicht op onze kippen. (nooit geweten dat die zo rustgevend konden zijn). En zorgen dat ik uit de zon blijf. Dus Casper sleept de parasol de hele dag om mij heen. Alhoewel ik best lang in de schaduw van de stal kan zitten. Het is een lekker plekje. En daar zit ik dan te lezen. Veel anders kan ik niet, wat ik overigens soms ook erg frustrerend vind. Ik zou wel weer eens gewoon alles zelf willen doen......en gewoon willen kunnen handwerken. Maar dat is toch wel een kwestie van geduld hebben (niet mijn sterkste kant) 
Ook zou ik wel weer eens gewoon lekker willen kunnen eten. Ik kan me wel voorstellen hoe het allemaal smaakt maar als ik dan een hap neem......ahum. Ook dat is dan weer het minst erge.
Maar ik zal eens opgeven wat ik dus per dag eet.
Ik begin met een bakje geitenyoghert. Daar doe ik in: een halve appel geraspt, of een paar aardbeien, of ander fruit. Geen banaan want die smaakt naar meel en verder niet. Heb je wel eens een hap meel genomen? Nu zo smaakt het dan. Dus die niet. Maar verder probeer ik zo toch aan mijn fruit te komen. Dan tot de lunch niets meer. Daar neem ik een bakje met noedels, of een kop soep. Ik probeer wel elke keer of ik al iets anders kan eten maar dat is tot nu toe niet aan de orde. Noedels en soep slik je zo door. En aangezien mijn mond ook even niet meewerkt is dat het makkelijkst.
Na het slaapje probeer ik weer iets met fruit te eten. Gisteren heb ik heerlijke kersen gegeten, die ook naar kersen smaakten! Gekregen van iemand uit de gemeente van Smilde. Daar zijn er nog van over dus die ga ik vandaag nemen.
Met het diner eet ik gewoon mee. Dus groente. Dat vooral. Twee groentelepels groente en dat is dan het makkelijkst met: bloemkool, witlof, spinazie. Al de andere dingen zijn lastiger te eten. Maar ik doe het wel.
In ieder geval twee groentelepels moet ik van mijzelf eten.
Dan voor het slapen gaan neem ik nog een bakje geitenyoghert omdat ik dan weer medicijnen moet innemen en dat doe ik liever niet op een lege maag. En dat is buiten de thee en het water wat ik drink eigenlijk alles wat ik eet en drink.
Nog een week en dan krijg ik mijn vijfde chemo. Ik hoop dat die net zo zal verlopen als deze want dan is het wel te doen. Ik ben zelfs met Casper sr mee geweest om nieuwe broeken te kopen! Dus dat wil wat zeggen.
 

Psalm 90.

Here, Gij zijt ons een toevlucht geweest

van geslacht tot geslacht;

2 eer de bergen geboren waren,

en Gij aarde en wereld hadt voortgebracht,

ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God. 

 

P.s Soms is het lastig kiezen wat ik nu bij mijn blog zal plaatsen als plaatjes. Maar bovenstaande kunstwerk is van Hannah, en de kaarten van Timo en Joran. Ik zou ook graag de achterkant laten zien want dat hebben ze natuurlijk zelf geschreven. En dat is geweldig voor een Oma, maar toch laat ik de mooie plaatjes zien. En houd het beschrevene geheim.....

Vijfde dag vijfde Chemo.

Tja hoe gaat het dan. Tot nu toe gaat het aardig. En dat is dan zoals ik bedoel. Het gaat maar houd niet over. Veel gewrichtspijn en spierpijnen. Slecht slapen en erg moe. Mijn huid gaat loslaten op diverse plaatsen. De vingers, tenen en nagels doen erg zeer dus typen en handwerken is er niet bij.
Maar ik zit nog op en hoef nog niet de hele dag op bed te liggen. Dat is al heel wat voor deze dag.
Vandaag gaan Arike en Arne met de kinderen op vakantie en komen Freddy en Joke weer terug.
Van diverse kanten krijg ik kaarten en zelfs mooie tekeningen van mijn vroegere oppaskindjes!
Ik plaats ze hier maar gelijk bij als decoratie! Dat is toch geweldig.
En wat helemaal leuk is? Een brief krijgen van een oppaskind. Jarno heeft me geschreven en het was een prachtige brief waar ik heel zuinig op zal zijn! Wat kan jij al goed schrijven zeg. Die plaats ik hier natuurlijk niet want dat is persoonlijk. Maar ik was wel erg blij met de verwijzing onderaan de eerste blz.: op de agterkant gaat het verder . En aan de achterkant stond bovenaan: begin aan de andere kant behalve als u die al heb gelezen! Lief he!

Dan nog een vraag van sommigen die graag willen reageren op mijn blog maar waarbij het niet lukt.
Je kunt gewoon op reageren klikken en dan je reactie plaatsen. Dan moet je kiezen voor een account. Als je een Google hebt kun je die aanklikken maar anoniem is ook prima. Je moet in ieder geval één kiezen. Dan de letters en cijfers overtypen en op reageren klikken. Als het goed is moet het zo lukken.

Voor mijn vijfde kuur kreeg ik van Paul en Marjo weer een mooie kaart met daaraan deze mooie sleutelhanger. Hij is prachtig en ik ga hem zeker ook gebruiken. Ze maakt elke x weer wat moois waar ik erg blij mee ben. Zie je dat ze het slippertje heeft gemaakt met het teken van Borstkanker?

Ik heb dus verder niet veel te schrijven te meer omdat het pijnlijk is. Maar er gebeurd even niet zo veel.
Behalve het gevecht in mijn lijf dan.
Dat blijft een gevecht met mijn lijf, maar ook met mijn geest.
Vertrouwen is soms lastig te vinden, al weet ik waar ik het zoeken moet.
Ik heb ooit eens een kinderkoortje gehad in Zoetermeer en het eerste lied wat ze daar leerden was:



Ik stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God,
want in Zijn hand ligt heel mijn levenslot,
Hij heeft mij lief, Zijn vrede woont in mij! 
Ik zie naar Hem op en weet hij is mij steeds nabij.

Dat vertrouwen mogen we nog steeds hebben.

Morgen dan toch?

Morgen dan lijkt het er toch van te komen. Mijn vijfde kuur. Inmiddels werkt de AB goed en heb ik geen koorts meer maar hoesten en snotteren nog wel. Maar dat kan nog wel weken duren voor dat helemaal weg is, dus daar gaan we niet op wachten. Ik heb voor de zekerheid de volgende kuur AB al klaar liggen om gelijk aan te beginnen bij de minste of geringste temperatuur verhoging.
Dan hoop ik maar op het beste.
Morgen krijgt Anneke in het ziekenhuis aan Gastroschopie met een roesje en dan moet ze ook twee uur in het ziekenhuis blijven. Dan ga ik gelijk voor de chemo en kunnen we weer tegelijk opgehaald worden. Anneke heeft de hik ziekte en nu gaan ze kijken of het door haar maag kan komen. Het is erg lastig voor haar want ze heeft elke dag soms uren de hik. Ik hoop voor der dat er iets gevonden wordt waardoor ze wat aan die hik kunnen doen.
Ik wil nog even iedereen die meeleeft op wat voor manier dan ook bedanken.
Al de blijken van meeleven op wat voor manier dan ook doen ons goed.

We putten er troost uit en kracht. We mogen ervaren dat er mensen om ons heen staan die door gebed ons sterken. We ervaren Gods troost zoals we die kunnen vinden in Zondag van de Catechismus.

Toch weer niet....

Het lijkt wel of ik een bloem aan het afhalen ben: hij houd wel van mij, hij houd niet van mij, hij houd wel van mij.....enz. Maar de chemo gaat vandaag dus niet door.

Ik ben ziek geworden. Weer koorts en belabberd. Gisternacht slecht geslapen van de keelpijn en snotneus. En gisteren in de loop van de dag liep met een sneltreinvaart mijn temperatuur ophoog. Ondanks koortswerende middelen. Toen ik dus om half vijf mijn bed uitkwam nadat ik een tijdje had liggen slapen had ik 38,5 en moest ik naar de spoedeisende hulp om bloed te laten prikken en longfoto's te maken. Daar werd het nog wat hoger en ik kwam thuis met over de 39.
Ik mocht gelukkig wel naar huis want mijn witte bloedl. waren nog goed. Wel een verhoogde ontstekingswaarde dus de chemo mag niet door gaan. Vandaag overleggen met de oncoloog wanneer dan wel.
Nu even uit bed om mijn pillen in te nemen met yoghert en dan weer snel mijn bed in.
Het blijft een weg met grote hobbels en soms wordt ik er moedeloos van.

Toch weer wel.

En dan ben ik bij de Oncoloog geweest. We waren er maandag op tijd dus eerst even een kop thee gedronken.En daarna naar de beste man. Hij vond mij kale koppie er mooi uitzien. En top dat ik zo ging lopen. Nu heb ik geen keus want alles wat ik op mijn hoofd doe geeft hoofdpijn. Dus zonder iets is dan het beste.
Maar we hebben een goed gesprek gehad. Hij gaf aan dat het inderdaad voor mij heel heftig is met allerlei vervelende bijwerkingen. Ik reageer dus nogal heftig op alles.
Maar de behandeling die ik krijg is om te zorgen dat de kanker weg gaat. Als ik tie
n jaar jonger was geweest dan zou het eerder levensverlengend zijn geweest en dat is nu niet het geval.
Dan zou hij eerder gedacht hebben om een andere behandeling te overwegen, of te stoppen.
Maar nu heb ik het grootste gedeelte gehad alleen is het beste resultaat met alle chemo kuren.
Nu mag ik zelf beslissen of ik wil stoppen daar gaat hij niet over.
En dat is dus juist het moeilijke. Eigenlijk wil ik niet nog meer ellende. Want ik ben gewoon super super beroerd en ziek. Maar als ik stop en het blijkt niet weg te zijn dan heb ik spijt. En kan ik mezelf wel voor de kop slaan dat ik niet door gegaan ben.
Dus ik mag kiezen maar eigenlijk is er geen keus.
Dus a.s. Donderdag ga ik dan mijn vijfde  chemo krijgen. Ik zie er tegen op maar aan de andere kant is het iets wat moet gebeuren. Dus alle zeilen bij.
Ik heb inmiddels de Penicilline in huis en de maagbeschermers met pijnstillers gebruik ik nog steeds.
Dus ik hoop dat ik deze kuur beter door kom. En anders kom ik hem toch wel door.
Dat is met de anderen ook gegaan........

Toch niet.

Vanmorgen dus met de moed deer wanhoop zo een beetje, naar het ziekenhuis voor de vijfde kuur.
We kwamen al later aan dan anders, ze zaten net te overleggen om mij te bellen, maar daar was ik al.
Ze zagen gelijk dat het niet goed met me gaat, ik zie er eerlijk gezegd ook niet uit.
Dus eerst maar even een gesprek hoe het nu echt gaat. En daar kwam van alles naar voren waarvan zij vonden dat er eerst overleg met de oncoloog moest komen. Want nu is het middel erger dan de kwaal en dat is niet de bedoeling. Dus er werd wel geprobeerd een ader te vinden voor eventuele chemo maar zelf zagen ze het al niet zitten. De ader werd niet gevonden maar wel om bloed af te nemen om te kijken of dat dan nog wel goed genoeg zou zijn voor chemo.
Daarna overleg met de oncoloog en die vond gelijk dat de chemo niet mocht door gaan.
Dus dat was voor mij al een hele opluchting. Hij wil eerst overleggen en eens bespreken wat voor mogelijkheden er nog meer zijn. Dus maandag mag ik langs de oncoloog voor overleg.
In ieder geval kan het zelfs zo zijn dat ik helemaal geen chemo meer krijg, maar kan ook een lagere dosering worden of een andere.
In ieder geval mag ik een weekje bij komen, want als ik wel door moet met chemo op wat voor manier dan ook dan gaat die volgende week donderdag er weer in.
Nu even niks. Bijtanken en kijken of ik wat kan eten. Drinkbare dingen gaan aardig en zachte groente. Dus net een kop zelfgemaakte kippensoep op.
Doordat ik dus na de chemo zo slecht kan eten takel je enorm af en daar willen ze voor kijken of ik soms een soort van krachtdrank kan krijgen.
Dus er wordt eindelijk aan gewerkt. En nu ff slapen........

Morgen de vijfde chemo.

Het schrijven schiet er wat bij in. De energie die ik heb gebruik ik om er te zijn. Meer niet.
De vorige keer schreef ik dat het beter leek te gaan. Maar helaas kreeg is s.middags weer koorts of zoals ze in het ziekenhuis zeggen: verhoging. Alleen gaan zij uit van een normale lichaamstemperatuur van rond de 37 graden. En als je dan 38,2 hebt is dat nog geen koorts. Maar ik heb een abnormale lichaamstemperatuur van 36.3 dan is 38.2 wel koorts. Maar goed dat krijg je ze niet aan het verstand gepeuterd. Wat een oogkleppen!

Zaterdag dus weer goed beroerd en het ziekenhuis gebeld. Maar daar hoefde ik niet heen.
Want ik had nog geen 38,5. Terwijl ik juist in de week voor mijn chemo op mijn kop had gehad dat ik toch moest bellen als ik al een aantal dagen rond de 38 zat. Maar als je dan belt hoeft het weer niet.
En dat je niet kunt eten? Ach dat is niet erg hoor. Je kunt best een paar dagen niet eten. Maar ik kan al weken niet eten! En drinken alleen water! Geeft niks gewoon door gaan. Ohw ja, en als de temp oploopt moet u wel direct bellen hoor!!!! Wat denken jullie zelf? Niet dus!
Maandag moest Arike naar de huisarts en die vroeg hoe het met mij ging, toen arike vertelde wat en hoe stond ze dus heel snel aan mijn bed. Met haar overlegd om bepaalde medicijnen niet meer te slikken en andere wel. Kijken hoe dat gaat. En dan bij de komende chemo te overleggen wat helpt en wat niet. Dus ze houd nu zelf wel de vinger aan de pols. Ze zei: je bent nu eenmaal een lastig persoon, als ik denk: dit zal dan wel goed gaan is het juist andersom. En dingen waarvan ik geen resultaat verwacht gebeurd dan weer juist wel. Misschien moet je ze dat vertellen in het ziekenhuis!
Sindsdien slik ik dus drie x per dag nurofen. En heb ik andere maag beschermers. Ik vraag in het ziekenhuis nog om andere antimisselijkheid medicijnen. Hoop dat de boodschap nu aankomt.....
Inmiddels heb ik door deze chemo dus pijnlijke vingerstoppen en nagels. Een gedeelte van mijn voeten worden gevoelloos of doof zoals je dat noemt. Ook mijn teennagels zijn pijnlijk. En tintelende armen en benen.
Het eten is een drama. Ik probeer van alles maar het blijft lastig. Als ik denk ik maak boontjes die vind ik altijd erg lekker dan gaat het niet. En spinazie weer wel. Daar hoef je niet op te kauwen en dan gaat het dus beter. Het kauwen maakt het dus lastiger om te eten. Dus nu kijk ik naar dingen die je eigenlijk zonder dat kunt door slikken. En als ik met alleen mijn voortanden kauw dat lukt het ook beter. Drinken doe ik alleen nog maar water en af en toe thee. Alles waar suiker in zit smaakt heel erg smerig. En in veel voedsel zit dat dus.....
Mijn wenkbrauwen en wimpers zijn inmiddels bijna helemaal uitgevallen. Wat maakt dat je ogen meer gaan tranen maar dat traanvocht heb je niet omdat ook de slijmvliezen uitdrogen. Dus dan kan ik aan het eind van de dag niet goed meer zien. TV kijken is dan helemaal moeilijk laat staan lezen of achter de pc. En je ogen plakken dicht. Dus als je slaapt en je ogen wil open doen dan zitten ze dichtgeplakt.
Allemaal kommer en kwel lijkt het wel. En zo voelt het ook echt wel. Daar ben ik eerlijk in. Ik kijk uit naar de laatste chemo en toch denk ik: laat maar zitten. Ik doe het niet meer. Maar ja, dan zie ik hier 5 van die koters rond lopen die kiekeboe spelen om de hoek van het raam waar ik aan tafel zit te lezen, en dan denk ik: ik ga toch door! Morgen weer de vijfde en dan nog eentje!
Door deze ben ik heen gekomen dan lukt het door de volgende ook wel weer.

Soms snap je niet waar je de kracht van krijgt.
Maar vanmorgen las ik Psalm 18: en dan weet ik het weer.

Ik heb U hartelijk lief, HERE, mijn sterkte,

3 o HERE, mijn steenrots, mijn vesting en mijn bevrijder,

mijn God, mijn Rots, bij wie ik schuil,

mijn schild, hoorn mijns heils, mijn burcht.

4 Geloofd zij de HERE, roep ik uit; 

En wat er verder volgt in deze Psalm.

Wanneer kan ik eruit?????????

Sjonge wat een zware week is dit. Er zijn weinig dagen dat ik niet toch een gouden randje kan zien. Maar deze week is dat niet mogelijk. Ik was niet aanspreekbaar, voelde me doodziek, en was ellendig. Ik hoef geen medelijden, maar wil wel aangeven dat het enorm zwaar valt. Je denkt: dit is eens maar nooit meer. En toch weet je dat je nog twee maal moet. Je wilt niet opgeven maar je kunt haast niet anders. Niet kunnen zitten, staan, liggen, eten, drinken. En elke keer de temperatuur omhoog en toch ijskoud hebben. Je zit jezelf in de weg en wilt eigenlijk even heel langs slapen en niets meer merken......
Vanmorgen denk ik dat het weer langzaam aan beter zal gaan. Ik heb minder pijn, maar zodra er eten in gaat komt de pijn in mijn maag en darmen gelijk weer ophoog. Dus eten is geen optie. Koud water drinken is eigenlijk het enige.
Je zou denken wat moet een mens allemaal nog meer verdragen. Wanneer houd het op?
Dus als jullie mij gemiste hebben weten jullie waardoor.....het was een loodzware week.

De vierde is er in.

Nu dat was me wat vanmorgen hoor. Eerst moest dus geprikt worden, dus op zoek naar een goede ader. En laat dat nu in één keer lukken? Dus dat zal in ieder geval mee. Dan moeten wachten op de uitslag. Was deze keer wel spannend door wat er gisteren voorspeld werd. Dus dan is een half uur lang. Maar ach daar kan ook nog van alles in gebeuren. Dus ik vragen om geprikt te worden op de bloedsuiker. Jaja, en toen was het: 18,8! Nog nooit zo hoog gehad. En met ontbijt van yoghert zonder suiker. Wel met een glimepiride 3mg  tablet. Verder alleen koud water op. Dus ja, dat werd overleggen met de internist en gelijk voor morgen een afspraak met de huisarts! Gaan we weer....
Ik kreeg toen 4 eenh. insuline geprikt. En toen was inmiddels de uitslag binnen en mijn waardes waren dus eigenlijk heel heel goed! Voor niets in de zenuwen gezeten.
Dus toen wachten op het leuke medicijn. Docetaxel wat weer gecontroleerd moest worden of het aangepast was i.v.m. het afvallen van mij. Maar het was goed dus het kon er in. Ook dat zou goed gaan ware het niet dat je dan wel het juiste kraantje moet open zetten. Dus ik zeg op een gegeven moment: als je nu komt kijken of mijn bloeddruk goed is dan zou ik toch eerst het juiste kraantje open zetten anders weet je nog niets..... Dus ja, dat werd een kwartier later klaar. Maar om twaalf uur zat alles er weer in en kon ik weer bellen naar huis. Dus kwam Casper er weer aan om me op te halen. Nu even snel een stukje schrijven en dan plat op de bank.....bijkomen. Morgen de huisarts en dan weer afwachten hoe ik deze kuur door ga komen.
Hier boven weer een kaart voor de vierde kuur en als je goed kijkt kun je zien dat hij ook echt voor de vierde kuur is gemaakt! Dat zijn zo van die details die eerst niet opvallen maar dan ineens valt je oog er op.

Het was me het weekje wel....niet dus.

De afgelopen week ging dus niet lekker. Nadat de AB op was ben ik weer neerwaarts gegaan in de spiraal. Kon steeds minder eten en uiteindelijk niet meer eten. En waarom dat is, dat is lastig te zeggen. Het is net of mijn maag op slot gaat zodra er eten in moet. En dan doe ik kleine beetjes, maar al na een paar happen met moeite naar binnen werken gaat het dus echt niet meer. Drinken ook erg lastig en eigenlijk alleen maar ijskoud water. Dus met ijsblokjes graag.
Erg moe en lusteloos en enorm grieperig gevoel.
Wat eindigde in zaterdag op bed met 38,5 en s,nachts enorm liggen zweten. Zondag dus opgelopen naar 39,3 en maandag weer 38,3. Met paracetamol. Nu staat er in het protocol wat ik heb dat je met 38,5 moet gaan bellen en je wordt opgenomen. Nu is het zo dat ik inmiddels niet zo een goed gevoel heb bij het ziekenhuis en het protocol dus ik ook niet meer ging bellen.
Maar inmiddels dus een gesprek gehad vanmorgen en die hebben me nogmaals verzekerd dat ik echt moet bellen. Er kan van alles mis zijn waardoor die koorts er is. Waar ze dus direct iets aan moeten doen.....maar ja de vorige twee keren toen we wel belden moesten we het maar oplossen met de huisarts en tandarts....dus ja wat willen jullie nu? Toen was de temp toen zij belden geen 38,5 meer, maar dat was nadat ik dus al een aantal dagen paracetamol had geslikt. En witte bloedlichaampjes te laag? Ja, waarom schrijven jullie dan een maagbeschermer voor die de witte bloedlichaampjes kan verlagen? Snappie nu dat ik er niet zo een vertrouwen meer in heb?
Goed, al met al moest ik door geven dat ik dus inmiddels 9 kilo ben afgevallen met het begin van de chemo dus dat voor de chemo van morgen mijn medicatie moet worden aangepast.
Van de oncoloog moest ik toch "even" langs de huisarts om te laten bepalen of er een schimmel in mijn mond aanwezig is die de klachten van niet kunnen eten en smaakloos zouden kunnen veroorzaken. Dus dat hebben we dan "even"gedaan. Joke als chauffeur die dus overal ook moest wachten. En er lijkt een schimmel te zitten, dus ik heb nu een drankje gekregen.....
LETOP! Kom ik bij de apotheek krijg ik een discussie dat dit drankje dus eigenlijk met mijn suiker weer niet kan! Snappie nu dat ik niet zo een vertrouwen heb?
Dus zij adviseert om nu vaker te bepalen hoe hoog mijn suiker nu is. En misschien een setje thuis te krijgen waarmee ik het zelf elke dag kan bepalen op een vast tijdstip. Lekker ben je.
Maakt me niet uit hoor, dat prikken. Dat doe ik wel als het moet. Ik prik tenslotte ook al jaren mijn vit B 12 zelf in mijn been. Wat overigens ook nog wel een leuke aktie was van de apotheek. Ik krijg altijd bericht als ik weer nieuwe medicijnen moet aanvullen en die liggen dan op een bepaalde datum klaar. Maar mijn vit B 12 lag dus elke x niet klaar. Dus ik vraag daar gelijk even naar. Blijken ze elke keer mijn B12 naar de huisarts te sturen omdat ze dachten dat die het prikt bij mij. Maar ja, dat doe ik dus al zeker bijna tien jaar zelf. Dus ik ging vanmorgen van het telefoontje (wat even duurde omdat ze er niet waren en daarna om de discussie) naar de huisarts, naar de apotheek, weer naar de huisarts en weer naar de apotheek. Jaja, het was me het dagje wel.
Een vervelende bijwerking die ik ook heb is dat ik dus slechter kan zien. Dus lezen gaat lastig en dit schrijven is ook wat moeilijker om te doen. Televisie kijken is zelfs wazig. Dus wordt een beetje eentonig hier. Ik kan me nog herinneren dat mijn Vader dat ook had. Op een gegeven moment kon hij heel slecht zien en ook niet meer lezen. wat hij graag deed net zoals puzzelen. Kruiswoordpuzzels maken. Met een witte Parker pen die ik dus nog steeds koester. In die tijd was ik op vakantie in Canada met mijn vriendin en heb ik op een gegeven moment aan mooie bladwijzer gestuurd. Was natuurlijk niet zo handig, maar ik wist niet dat het zo was. Mijn Moeder vond dat vooral niet handig. Mijn Vader zei eigenlijk alleen maar: ik ben er blij mee en dat lezen komt wel weer terug. Dat komt dan even weer bij me boven...... En dat was ook zo.
Is er iets wat me op de been houd? Het gekke is: ik heb geen keus. Ik moet wel.
En ja, dan gaat dat met vallen en opstaan. Kijken naar de EO op zaterdag met de ene keer de opname,s waar ik zelf bij mee zing, samen met joke, of andere opname,s. Ja dan zing ik of dan huil ik. Kan maar zo gebeuren. Zo was het zaterdag:

Psalm 42

't Hijgend hert, der jacht ontkomen,
Schreeuwt niet sterker naar 't genot
Van de frisse waterstromen,
Dan mijn ziel verlangt naar God.
Ja, mijn ziel dorst naar den Heer';
God des levens, ach, wanneer
Zal ik naadren voor Uw ogen,
In Uw huis Uw Naam verhogen?

O mijn ziel, wat buigt g' u neder?
Waartoe zijt g' in mij ontrust?
Voed het oud vertrouwen weder;
Zoek in 's Hoogsten lof uw lust;
Want Gods goedheid zal uw druk
Eens verwisslen in geluk.
Hoop op God, sla 't oog naar boven;
Want ik zal Zijn Naam nog loven.

Maar de Heer' zal uitkomst geven,
Hij, die 's daags Zijn gunst gebiedt.
'k Zal in dit vertrouwen leven,
En dat melden in mijn lied;
'k Zal Zijn lof zelfs in den nacht
Zingen, daar ik Hem verwacht;
En mijn hart, wat mij moog' treffen,
Tot den God mijns levens heffen.

En dan huil ik.......

We gaan gewoon maar door..

Het gaat hier rustig aan en met horten en stoten. Zoals ik al schreef. Elke dag is weer een nieuwe uitdaging. Wat gaat en wat niet. Ik merk bij al die drie de kuren dat ik in de tweede week het slechts kan eten. Zoet is heel erg vies. Dus dat scheelt zou je denken. Maar wat dan wel weet ik ook niet. Met net zo iemand die loopt te snaaien....dit eens proberen en dat eens proberen. Kon ik bij de vorige s,morgens nog met een beschuitje met kaas of pindakaas en hagelslag doen, nu gaat dat dus weer niet. Het slikken is in de tweede week ook moeilijker. Maar alles probeer ik maar en dan zie ik wel of het al dan niet gaat.
Vorige week zelfs mee geweest om boodschappen te doen met Anneke, als was dat wel ff erg veel.
Maar goed ik was er weer even uit geweest. Af en toe doe ik een loopje met Bauke de Friese Stabij pup van Freddy en Joke. Die mag tenslotte toch nog niet ver lopen.....
Zondag kon ik ook weer gewoon een keer naar de kerk. En dat is ook altijd erg fijn.
Ik heb het deze tweede week ook altijd erg koud. De vorige keer zakte mijn temperatuur naar 36 graden en deze x er zelfs iets onder. Maar dat komt wel weer goed. Ik denk dat iedereen het deze afgelopen tijd kouder had dan anders. De open haard was zaterdagavond lekker opgestookt door Casper en ik ben er goed voor gaan zitten om op te warmen. Met boek op de tablet.
Dat brengt me ook op het volgende euvel: lezen gaat steeds minder. Mijn ogen hebben echt te lijden van de kuren. Gelukkig kan ik op de tablet de lettergrootte aanpassen. En de achtergrond kleur. Dan kan ik tenminste nog enigszins lezen. Maar ik hoop maar dat het ook van overgaande aard is.
Vandaag weer zelf voor de kippen gezorgd en dat is ook weer lekker om zelf te doen.
De broedse Betsie,s bekeken en even voorzien van nieuw voer en water met vit C en gezorgd dat ze nu verder met rust gelaten worden. Want ja, het is dag 18 vandaag dat de ene zit te broeden op 6 eieren. Dus als het goed is zouden er dan deze week kuikentjes kunnen komen. En je mag ze vanaf dag 18 dus niet meer storen. Nu dat doen we dan ook maar niet.
Jullie zien ik ga door en we proberen positief te blijven, soms is dat makkelijk soms is dat moeilijk.
Soms moet je huilen en soms moet je lachen.
Zo zei Joke gisteren uit de kerk (ze moet nodig naar de kapper) ik ben aan het sparen voor een pony! Zeg ik: ik ook alleen lukt het bij mij niet zo.....
Een lach en een traan.

Maar we mochten gisteren een mooie preek beluisteren over de Nieuwe Hemel en de Nieuwe Aarde. Dan merk je dat het verlangen daarnaar steeds groter wordt. En wat een vreugd zal dat zijn!
We zongen een prachtige Psalm wat met een lach en een traan gezongen werd.

Psalm 146.

 Ik wil zingen al mijn dagen:
Halleluja, prijs de HEER.
Psalm en lied, Hem opgedragen,
zal ik wijden aan zijn eer.
Juich, mijn ziel, in God verblijd,
heel uw aardse levenstijd.
Zalig hij dit in dit leven
Jakobs God tot helper heeft,
hij die door de nood gedreven,
zich tot Hem om troost begeeft,
die zijn hoop in 't moeilijkst lot
vestigt op de HEER, zijn God.
't Is de HEER van alle heren
Sions Koning, groot in macht,
die voor eeuwig zal regeren
tot het laatste nageslacht.
Sion, zing uw God ter eer.
Halleluja, loof de HEER.

Zesde dag derde chemo.

En dan is het al weer de zesde dag van deze chemo. Ik moet zeggen dat ik hem makkelijker door kom dan de vorige. Ik vermoed dat het komt door de AB die ik van de tandarts moest hebben. En ik heb de dexa eerder en langzamer afgebouwd. Vrijdag ging goed. Ik kon nog eten al had ik wel een enorme droge mond. En dan is het lastig eten. Elke x een slok water er bij nemen. Smaken doet het nergens naar dus dat maakt niet uit. De nacht van vrijdag op zaterdag enorm slecht geslapen. Dan komt ook door dat pepmiddel wat ik moet slikken. Dus ik had maar twee maal een uurtje geslapen. En overdag voldoende energie om wat te doen. In die zin, dat ik wel met Casper mee wilde om nu eindelijk na zes jaar eens voor een nieuwe bril te gaan kijken. En daarvoor zijn we naar Assen gegaan.
We waren ruim anderhalf uur bezig en nu nog twee weken wachten en dan krijgt hij weer een nieuw uiterlijk. Zijn ogen waren niet heel veel achteruit gegaan, maar toch voldoende om een nieuwe te  moeten, maar anders was het toch nodig, want op deze glazen lieten de coating los.

Daarna zelfs nog even langs de Praxis om wat dingen voor de tuin op te halen. Wel heel gericht gelopen en snel weer naar huis. Maar toen had ik toch weer wat gedaan. En niet zoals bij de vorige kuur niet op of neer kunnen. s, Middags geprobeerd te slapen maar ook dat ging niet. Dus ,s avonds gelijk weer wat minder pepmiddel genomen. En toen kon ik ook weer gewoon slapen.
Zondag eerste Pinksterdag kon ik zelfs een keer naar de kerk. En dat was natuurlijk prachtig. Een mooie preek mogen horen van Ds Wilschut. Al ging het zingen bij mij niet zo, ik ben toch echt wel bibberig maar dat maakt niet uit. Zondag middag een lekker lang tukkie gedaan en daarna weer gewoon op geweest.
Tweede pinksterdag gingen Arne en Arike, Freddy en Joke met kids naar de camping om te tenten op te zetten waar ze straks ik gaan kamperen in de vakantie. Dus wij hadden het rijk alleen. Tenminste met Anneke die bleef ook thuis. We zijn rond elf uur even naar de braderie gelopen om even er uit te zijn. Maar ja, daar moet je voor alles contant geld hebben en laten we nu net gewend zijn aan het pinnen en chippen dus geen contant geld meer op zak. Is trouwens ook lastig met de collecte op zondag in de kerk....Maar we hadden nog net genoeg voor een Vietnamese loempia en die smaakte me prima. Er was niet veel bijzonders te zien, behalve veel eetttenten en wat ander spul waar we toch niets aan hebben. Maar goed, ik had weer een stuk buiten gelopen.
En ,s middags weer lekker een tukkie gedaan, en daarna nog even wat genaaid. Ik ben weer door gegaan met de deken voor Matthias. En dan moet ik nu allemaal vierkantjes weer aan elkaar naaien. Zodat het weer een ninepatch wordt, met een molen. Ik kon een half uurtje naaien en toen was het op.
Ik ben toch te bibberig, en te slap om goed mijn aandacht er bij te houden. Maar ja, het is al meer dan ik de vorige kuur kon doen. En dat is echt wel iets om dankbaar voor te zijn!
Vanmorgen kon ik gewoon opstaan maar douchen is te veel. Dus ik heb me zo aangekleed en doe een beetje niet veel. Nu kan ik wel dit blog schrijven met tussen pozen. Zodat jullie ook weer op de hoogte zijn. De foto,s kan ik nog steeds niet plaatsen, ik moet dat nog eens goed uitzoeken. Maar dan maar zonder foto.s.
Maar het gaat dus best goed naar omstandigheden. Als ik bedenk hoe de eerste twee gingen en deze nu, dan is dat een wereld van verschil.

Als wind die door de bomen waait van: Justin van Tricht

Als wind die door de bomen waait,
met vlagen hard en zacht.
Zo is de Geest die vurig zaait,
zijn lichtend vuur ons bracht.
Hij strooit de vonken in ons uit,
een vlam in ons ontstaat.
Die gloeiend in het hart ontspruit,
een vuur dat leven gaat.

Dit vuur zal raken tong en taal,
en strelen hart en oor.
Doorbreekt barrières van de taal,
de Geest bewerkt gehoor.
De spraakverwarring is voorbij,
er is geen misverstand.
Want wij verstaan Gods woorden blij,
vertaald door hogerhand.

Verrassend is het werk der Geest,
soms als een bries, een storm.
Soms als een donderslag, gevreesd,
maar boeiend steeds de vorm.
Waarin Hij zich manifesteert,
steeds nieuw en steeds met macht.
Hij onderwijst ons en Hij leert,
Hij leidt ons schenkt ons kracht.

Het is de Geest die ons verlicht,
ons met Zijn gloed doortrekt.
Wiens vuur wiens vlam ons aangezicht,
laat stralen opgewekt.
Het is die Geest der Waarheid die
voor leugen ons bewaart.
Het is die Geest in klaarheid die,
in ’t licht Gods woord verklaart. 

Bijna niet!

Vannacht heb ik eigenlijk wel goed geslapen. In één ruk van half elf tot 5 uur. En daarna weer snel door tot 7 uur. Dus dat was in ieder geval een goed begin. Na douchen en ontbijt naar het ziekenhuis en daar waren we de eerste. Er werd al snel een naaldje geplaatst. Waar ze dus wel bloed door kon afnemen maar die niet verder te krijgen was. Was in een ader op mijn hand die ze de vorige keer gebruikt had en dan kon ze het eigenlijk al weten dat het daar niet in zou gaan. Maar ja, altijd proberen, je weet nooit. De aders van de andere keren en die van tijdens de operatie zijn nog steeds ontstoken en pijnlijk. Ik kan daardoor nu ook niet haken of breien. Die in mijn rechterarm is helemaal geweldig om te voelen....niet dus.
Maar ik moest toch eerst naar beneden voor ons gesprek met de Onc.Verpl. over de volgende drie kuren. Eigenlijk was ik daar best wel snel klaar mee aangezien ik alles al goed doorgelezen had. En mij had voorbereid. We kregen een nieuwe machtiging voor een pruik die ik nog moet opsturen naar Groningen. En een lijst met ziekenhuis bezoeken die we gebracht hebben voor de verzekering om reiskosten vergoed te krijgen.
En daarna het verhaal van de huisarts en tandarts over het overleg voor een Antibiotica kuur. Daar werd dus met de oncoloog overlegd en die zag het niet zitten. Om van te voren AB te geven terwijl er nog geen ontsteking is....(alhoewel mijn aderen aardig ontstoken zijn) . Hij stelde voor om eerst dan een week te wachten om verder op te knappen en dan de volgende kuur te nemen. Daar moest ik dus wel even goed over nadenken. Want ja, van uitstel komt afstel is meestal het geval. Alleen ik heb al diverse malen meegemaakt dat operatie,s opeens moesten worden uitgesteld vlak voor de operatie, en ik kan jullie verzekeren dat ik dat als erg naar heb ervaren. Om me dan weer goed op te pakken en te motiveren is gewoon erg lastig. Dus eigenlijk voelde ik daar niets voor. Met in mijn achterhoofd dat de tandarts gisteren al aangaf dat zij wel het recept wil schrijven voor een AB kuur omdat ze die altijd voorschrijft bij het soort behandeling die ik gisteren had gekregen. Alleen dat zij wilde dat het in overleg met de oncoloog ging. Die gaf dus eigenlijk het stokje weer aan haar terug. En de huisarts had al aangegeven dat zij ook wil meewerken om mij dan wel AB voor te schrijven als preventief.
Dus ik heb toch gekozen om deze kuur door te laten gaan.
Dus ik kreeg maagbeschermers voor de maag pijn die ik in de derde week krijg. Nu ja, kreeg! Je moet ze weer zelf betalen.
Daarna naar boven voor de kuur. En zoeken naar een andere ader. Nog een keer proberen en niet gelukt. Daarna aan de binnen kant van mijn arm nog eentje gevonden. En daar lukte het wel. Joehoe!! Wat waren we blij.......die zit dacht ik.
Toen werd het doorspoel middel er aan gehangen en vervolgens werd er niets gedaan.....
Dus op een gegeven moment werd er de chemo aangehangen. Maar voor de chemo moet je eerst nog een anti misselijkheids-middel krijgen en dan een kwartier doorspoelen. Dus gelukkig let ik goed op wat ze er in willen pompen. En ja, oeps, dat klopt niet. Dus snel eerst het juiste middel aangesloten en daarna dan weer door spoelen en dan de chemo enz enz. Kwam er nu dus wel op neer dat ik twee flessen door spoeling heb gekregen wat er voor zorgde dat ik goed ging plassen.... En dat is dan wel weer goed. Maar zo zie je dat je ook als patiënt goed moet opletten.
Bij de laatste doorspoeling dus weer naar huis gebeld en kwam Arike me ophalen. We zijn toen nog even naar de Jumbo geweest en toen snel naar huis.
En daar wordt het weer ondergaan en hopen dat het deze keer beter gaat. Wie weet heb ik ook eens geluk op dit gebied.
Er is verdriet, dat is zeker. Maar er is ook troost. We mogen uitzien naar de nieuwe Hemel en Aarde.
En we geloven dit zeker:

Jesaja 25:8

Hij zal de dood voor altijd verslinden,

de Heere HEERE zal de tranen van alle gezichten afwissen

en de smaad van Zijn volk wegnemen van heel de aarde,

want de HEERE heeft gesproken.

Sneltrein halte drie!

Vandaag dus mijn dag voor...... En ja, dan ga je wel weer zenuwachtig worden. Hoe zal het deze keer gaan. Ga ik er wel goed in of is het eigenlijk nog steeds niet goed.
En het laatste is toch wel het geval. Ik blijf me dus grieperig voelen en heb ook nog steeds enorme hoestbuien. Dus ik zie de bui al wel weer hangen....
Vanmorgen dus naar de tandarts die eigenlijk een tand zou gaan vullen. Maaaaaaaaar de kies die er drie weken geleden is uitgebikt was nog steeds niet goed genezen. En na onderzoek bleek daar een stukje van mijn kaak in de weg te zitten. Dus sneetje er in, en daarna ging ze de kaak afslijpen. En toen weer netjes dicht genaaid, want ze wilde eerst kijken of het na twee dagen nu wel dicht zou gaan. Maar als ik Chemo heb kan ze beter de eerste twee weken niet in mijn mond komen. En dat niet voor mij zelf maar voor haar. Ik moet als ik hier naar de wc geweest ben ook de wc twee x doortrekken. Niet voor mijzelf maar voor de anderen hier in huis. Nu doe ik dat ook netjes maar op de wc waar ik heen ga, gaat alleen ik en manlief. De rest mag er nu niet op. Maar dat terug komen over twee dagen ging dus niet, en heeft ze er uit voorzorg toch maar een hechting in gedaan. En mijn tandvlees wat ontstoken is door de chemo heeft ze even lekker behandeld en ingesmeerd met één of ander goedje wat die ontsteking moet afremmen.
Morgen moet ik dan aan de ONC. Verpl. een recept vragen voor penicilline. Want dat geven ze altijd bij zo een behandeling als ik nu gekregen heb zei de tandarts. Maar omdat ik morgen de derde kuur krijg wil ze wel dat er even overlegd wordt welke dan het beste is. Dus die penicilline krijg is zeker.
Ik hoop ook echt dat die dan ook zijn werk goed gaat doen. En dat ik er van ga opknappen.
Zo niet, dan zal ik het er mee moeten doen.
Zo gaan we dan op voor de derde kuur. Je kunt beter een kuur moeten doen als kunstrijdster, of in de paarden sport. Lijkt me echt een leuker ding om te doen.
Dit soort kuren zijn niet echt geweldig om over naar huis te schrijven. Alhoewel ik er al aardig wat over geschreven heb op dit blog. Maar mocht het zo zijn dat jullie weer even niets van mij horen, dan ben ik even druk met mezelf.
Ieder die dit leest wens ik natuurlijk het allerbeste toe. Hopelijk goede gezondheid en vertrouwen.
Psalm 46 is ons tot grote troost. Daarom wil ik hier een gedeelte delen.

2 God is ons een toevlucht en vesting;

Hij is in hoge mate een hulp gebleken in benauwdheden.

3 Daarom zullen wij niet bevreesd zijn, al veranderde de aarde van plaats

en werden de bergen verzet naar het hart van de zeeën.

4 Laat haar water bruisen, laat het schuimen,

laat de bergen beven door haar onstuimigheid.

12 De HEERE van de legermachten is met ons;

de God van Jakob is voor ons een veilige vesting.

Wel of geen pruik?

Zoals jullie weten had ik een dilemma over wel of geen pruik. Op zich kan ik best leven zonder haar. En maakt het me ook niet zo veel uit. Zeker als de keuze neer komt op € 110,00 dan is het voor mij snel klaar met kiezen. Want dat bedrag was me echt te veel van het goede.
Nu kreeg ik van de stichting: lookgoodfeelbetter  een verwenmorgen aangeboden in het ziekenhuis in Assen. En daar ben ik heen geweest. Ik voelde me goed genoeg om te gaan. En het geeft wat afleiding. Nu waren daar geweldige vrijwilligers  die ons ( 6 vrouwen met BK) een hele leuke morgen gaven. We vielen met onze neus in het gebak want ze bestaan inmiddels 5 jaar. Dus dat was al geweldig. Maar ook de dames die je op allerlei manieren willen helpen om er toch leuk en "gezond" uit te zien terwijl je dat duidelijk zichtbaar niet bent. Er werd van alles geleerd over opmaken en ook was er iemand die ons de pruiken uitlegde. En liet zien hoe je een buff kunt dragen. We hebben met elkaar veel lol gehad en het was reuze gezellig. Ik kwam er helemaal blij vandaan.
De dame van de pruiken heb ik even mee gesproken en haar gevraagd waarom er nu geen pruiken waren die binnen het budget van de verzekering zouden vallen. Zij gaf aan dat zij die wel hebben. Dus als ik wilde kon ik zo bij haar langs komen en zouden ze voor mij een pruik uitzoeken die gewoon binnen het budget van de verzekering past. Toen ik thuis was heb ik daar met de dames over gesproken en zij gaven aan: waarom zou u dat niet doen? Al is het maar voor bijzondere gelegenheden. Dus ik de afspraak gemaakt en Joke en ik er heen.
In Groningen bij franskoopal werden we uiterst vriendelijk en gastvrij ontvangen. En hadden ze een aantal pruiken uitgezocht die allemaal binnen het budget pasten. Laat nu de eerste gelijk de juiste zijn! Er moest nog wat geknipt worden. En een slibrandje er in aangebracht worden. En toen kon ik met haar de winkel verlaten.Thuis gekomen heb ik hem opgehouden en iedereen moest dus weer wennen aan het nieuwe gezicht.
Eerlijk gezegd ik ook. Maar waarom nu toch ook een pruik. Op één of andere manier was ik toch wel een beetje mezelf kwijt. Als ik in de spiegel keek zag ik mijn vader. Niets mis, mee want dat was een lieve man. Waar ik nog heel vaak met liefde aan terug denk. Die ook belangrijk in mijn leven was. Waar ik ook hele goede herinneringen aan heb. Maar toch ben je dan jezelf wat kwijt. Toen ik de pruik op kreeg en in de spiegel keek kreeg ik weer een "eigen" gezicht. En dat is toch wel prettig moet ik toegeven.
Freddy moest zelfs even kijken wat er nu niet klopte aan mijn nieuwe uiterlijk voor hij zag dat ik een pruik op had. En matthias die zat te spelen, en keek me aan en verschoot van kleur......moest even nog eens kijken en zei toen: zo he! Maar voor iedereen hier in huis is zonder pruik ook gewoon prima.
Ik heb hem op Hemelvaartsdag opgedaan naar de kerk, en dat was prettig maar ik merkte toch dat hij na enige tijd mij hoofdpijn bezorgde. Dus ik moet er zeker nog mee terug, en dat ik merk dat je moet wennen aan het idee dat hij niet zomaar van je hoofd gaat......beetje vreemd nog dus.

Dag 10 tweede Chemo.

En dan zijn er 10 dagen voorbij. Waarvan een zware week. En dan overdrijf ik niet.
Het begin ging goed. Op zaterdag was Timo jarig, hij werd al weer 10! Dus we hebben weer een tiener in huis. Je merkt en ziet het wel aan hem. Hij wordt groter in doen en laten. Puberen! Maar het hoort er bij. Het was een gezellige dag waar ik nog gewoon heb kunnen eten. Al eet ik wel minder en kleinere porties, maar ik eet wel en het smaakte me toen nog. Zondag sloeg de chemo toe en kreeg ik behoorlijk last van mijn hoofd. Toen was Freddy jarig. Die dag is toch wel een beetje aan me voorbij gegaan maar ik heb taart gegeten en de lasagna smaakte me ook goed. Ik probeer tegen de pijn van mijn hoofd, dus geen hoofdpijn maar andere pijn, een hoedje of iets anders op te zetten. Maar zelfs dat deed zeer. Dus mijn winter muts die een ruime rand heeft opgezocht en over mijn hoofd gedaan. Daar heb ik de hele week mee gelopen en geslapen. En dan zo dat de rand niet op mijn hoofd drukte want dan kreeg ik weer hoofdpijn....... je tobt wat af. Zal een erg charmant gezicht geweest zijn maar dat kan me eigenlijk niet zo veel schelen....
Daarna ging het bergafwaarts zoals de bedoeling is van chemo. Dinsdag heb ik nog wel getracht te douchen. Maar toen ik er onder stond wist ik niet meer hoe ik eronder uit moest komen en daarna moest afdrogen en aankleden.......man man, wat ben je dan machteloos. Gelukkig is deze week Casper thuis en kon hij me verder helpen. Daarna wel gekeken naar de abdicatie en inhuldiging. Tussendoor maar liggen op bed of de bank. Nu zul je zeggen waarom op de bank als je een bed hebt. Maar op de bank kan ik met mijn rug tegen de achterkant liggen en dat geeft steun en verlicht de pijn in mijn rug. Op bed moet ik soms lang zoeken voor ik een beetje zonder pijn kan liggen zodat ik in slaap kan vallen. Dus het blijft gewoon proberen wat het beste is.
Woensdag was dacht ik weer de zwaarste dag. Niets kunnen, en je doodziek voelen. Maar het was helaas niet waar. Op donderdag zou het weer beter moeten gaan. Maar al snel bleek ik weer koorts te krijgen met hoesten en benauwd. Uiteindelijk de huisarts er bij en die schreef toen penicilline voor met het advies om bij de volgende kuur al snel met dat te beginnen. Omdat het toch erg vervelend is als je in de dagen dat je moet gaan bij tanken je in bed beland met een ontsteking aan het één of ander. In dit geval Bronchitis. Ook mijn kiezen gingen weer opspelen. Dus volgende week weer naar de tandarts voor foto,s om te kijken of er weer ergens iets zit wat een ontsteking kan geven.
Vrijdag ging de kuur werken en vandaag zit ik weer gedoucht en wel op. Gelukkig gaan we weer de goede kant op en kunnen we weer gaan opbouwen.
Soms wordt me gevraagd: wat voel je dan? Heb je pijn? Maar het gekke is dat ik en velen die chemo krijgen niet kunnen omschrijven. Het voelt: Ziek. En vooral voel je de controle over je lichaam volledig weg vallen. Je verzwakt en kunt nog weinig. Alles is eigenlijk te zwaar. Deze keer was vooral mijn hoofd een probleem, niet kunnen denken, of geluid verdragen, of ook maar iets kunnen opnemen. Maar goed.
Ook deze 10 dagen zijn voorbij gegaan en we kunnen ze weer achter ons laten.
Waren er ook nog goede dingen?
Timo die jarig was dat is toch weer een gedenkdag.
Freddy zijn verjaardag.
Een mooie inhuldegingsdag  waar de kleinkinderen mooi verkleed waren. En we konden genieten van onze nieuwe Koning en Koningin.
Wat te denken van de mooie bloemen die Joran voor mij heeft uitgezocht. Geel want dat vond hij zonnig.
En terwijl ik ziek lig te zijn in bed en naar buiten richting de bosrand kijk, schieten er ineens weer drie reetjes langs over het aardappelveld.
Een Hannah die zegt: Oma u lijkt wel een koe! Ik begrijp gelijk wat ze bedoelt en moet lachen. Moeders kijkt nog wat bedenkelijk maar ik zeg: Ja he, door mijn hoofd. Jaha, met allemaal vlekken!

Dat zijn gouden randjes aan soms zwarte dagen. Tel uw zegeningen is soms moeilijk maar als je nadenkt zijn die er elke dag.
Wat te denken van de lammetjes die bij onze overburen zijn geboren. Nieuw leven!
De zon die vandaag uitbundig aan het schijnen is. En ik kon een stukje wandelen richting die lammetjes en de bosrand. Dingen om dankbaar voor te zijn.

Dan wil ik toch weer afsluiten met een tekst. Uit psalm 68.

20 Geprezen zij de Here.

Dag aan dag draagt Hij ons; die God is ons heil. 

Ook al merk ik er soms niets van, en moeten we allemaal ons eigen leed of wat dan ook dragen, we mogen er op vertrouwen dat God ons draagt door alles heen. Dat bid ik voor ieder die dit leest, dat vertrouwen voor mij, voor ons maar ook voor u/jullie!

De tweede Chemo,

En, ja hoor de tweede chemo mocht er in. Ging wel met wat strubbelingen gepaard. Eerste keer prikken voor het infuus ging helemaal fout. Het deed enorm veel pijn, en de naald wilde ook echt niet goed verder geduwd worden. Toen nog geprobeerd om hem met terug halen en dergelijke toch goed te laten komen, maar dat werd hem niet. Alles er weer uit en ja, toen kreeg ik dus weer een bloeding. Alles zat er onder.....
Daarna dan dus de andere hand, daar lukte het wel was minder pijnlijk en het ging goed. Toen eerst maar bloed afgenomen om te kijken of het door kon gaan. Dan moet je dus een halfuur wachten op de uitslag en het kon doorgaan. De buurvrouw die naast mij zat moest helaas een week wachten. Dat is dan toch een tegenvaller. Dus bij mij mocht het doorgaan. Casper is toen even de Ement gaan halen die je uur van te voren moet innemen. Gewoon beneden in de apotheek van het ziekenhuis. En dan gaan ze gelijk de chemo klaarmaken, en moet je wachten. Ondertussen is casper naar huis gegaan om nog even te werken. Die zou me weer komen halen als het laatste er in gaat. Dan duurt het nog ongeveer een half uur en hij is er met 25 minuten. Dus dat komt goed uit.
En dan begint het grote verwennen. Thee, ontbijtkoek, lekker fruit, ijsje, en dan kun je kiezen uit warm eten of brood. De vorige keer had ik brood met kroket genomen maar dat was niet goed gevallen. Dus deze keer heb ik warm eten gehad, lekkere boontjes, hamlapje en gebakken aardappeltjes. De smaak was nog goed en ik bedacht me dat ik dan in ieder geval warm had gegeten die dag.
Om één uur zat alles er weer in en konden we naar huis.
Gelijk op de bank en bijna twee uur geslapen. Mijn kaakpijn werd minder en de misselijkheid is nog te doen. Dus ook s,avonds gewoon kunnen eten al is het wel minder. Het smaakt niet echt ergens naar. Door de chemo heb je een smerige smaak gekregen. En ja, dan in het lastig eten.
Maar ik eet wel en blik op oneindig, want het moet. Zes keer per dag eet ik iets. En elke x bedenk ik wat er goed in zal gaan. Ik heb gemerkt dat geroosterd brood, beschuit, en snijkoek goed gaan. En het beste smaakt het mij met hagelslag en pindakaas. Op de snijkoek doe ik dan niet hoor, daar gaat gewoon boter op....hahaha.
Vandaag valt het ook nog mee met het misselijk zijn. Ik hoef niet over te geven en dat is al heel wat.
Elke dag die "goed" gaat is weer mooi meegenomen denk ik dan maar.

Ook aan Casper wordt gedacht...

Alle meeleven doet mij en ons goed. We krijgen uit onverwachte hoeken kaarten en meeleven, dat is fijn. Op die manier worden we gesterkt en merken we dat er voor ons gebeden wordt. Dat is een groot goed en dat beseffen wij terdege. Daarom nogmaals: heel hartelijk dank!

Psalm 103:5
Zoals een vader liefdevol zijn armen
slaat om zijn kind, omringt ons met erbarmen
God onze Vader, want wij zijn van Hem.
Hij die ons zelf uit aarde heeft genomen,
Hij weet, dat wij, uit stof aan 't licht gekomen,
slechts leven op de adem van zijn stem.

Pruik en tandarts......

Tja, we zijn naar de pruikenmadam geweest. Ik zat dik onder de pijnstilling want ik had een kaakontsteking. Maar we zijn toch gegaan. We werden gezellig opgevangen en er werden tien pruiken opgehaald. Jullie snappen natuurlijk wel hoe dat ging. De ene na de andere pruik werd opgezet en gekeurd. De ene te strak, de ander te grijs, de volgende schoot bijna weer gelijk van mijn kale koppie af, en uiteindelijk bleven er twee over. En ook dat is volgens mij altijd dan gelijk de duurste. Zo ook in mijn geval. De duurste zat gelijk goed. En dat komt dan ook doordat het een met de hand gemaakte pruik was. Maar goed, de tweede was niet helemaal gelijkend op mijn eigen haar, maar dat kan ze wel zo maken. En daar is dan ook de foto van die je hier ziet staan.
Alleen twijfel ik nog heel erg of ik hem wel wil kopen. Want de verzekering dekt een groot deel van de kosten maar er moet toch altijd nog € 110,00 bij betaald worden. En het is voor mij nog een vraag of ik dat over heb voor een pruik....als ik bedenk hoeveel er hier bezuinigd moet worden. Ik ga er dus eerst nog goed over nadenken. Want voor wie zou ik dan die pruik gaan dragen? Is dat voor mezelf? Of is dat voor anderen? Zal ik me beter voelen met een pruik of zal dat voor mij gewoon niets uitmaken. Dilemma,s dilemma,s !
En er was dus een flinke kaakontsteking. Ik kreeg zondag ineens enorme kiespijn. Nu had ik al een aantal dagen paracetamol geslikt vanwege mijn rug. Dus het kan zijn dat ik daar het begin mee onderdrukt had. Maar in alle hevigheid kreeg ik dus kiespijn. Maandag gelijk gebeld met de tandarts en die kon eigenlijk alleen maar op dinsdag middag. Dus ik moest er zeker nog een dag mee door lopen. Paracetamol om de vier uur en daarbij een nurofen. Het was te doen maar sjonge wat wordt je daar belabberd van.......Dacht eindelijk deze week lekker te kunnen opknappen voor de tweede kuur. Maar dat zat er dus ff niet in.
Dinsdagmiddag dus naar de tandarts en die maakte foto,s en ja hoor. Helemaal foute boel. En enorme ontsteking om de wortel van een kies. Die moest er dus uit. Alleen dat kon niet gelijk want er moest eerst overlegd worden met de oncoloog. En ik moest aan de penicilline. Dus de huisarts heeft dat gelijk voorgeschreven. En de oncoloog kon ik pas vandaag bellen. Die gaf aan dat ik inderdaad eerst de penicilline moest innemen voor ik de kies zou laten trekken. En dat had ik al gedaan gelukkig.
En dat ik dan morgenochtend toch geprikt wordt voor de tweede chemo er in gaat of mijn bloed goed is en dan bekijken ze ook of ik nog te veel problemen kan hebben van die ontsteking. Of die dus voor een probleem kan gaan zorgen. Dus het is even spannend of het morgen al dan niet door gaat.
Vanmiddag is de kies er uit gehaald met veel hak en breekwerk. En nu dus knap beroerd van de pijn in mijn bakkes...... Maar ach, dat kon er ook nog wel bij zullen we maar denken.
Soms is het knap lastig om de moed er in te houden.