woensdag 26 juni 2013

Morgen de vijfde chemo.

Het schrijven schiet er wat bij in. De energie die ik heb gebruik ik om er te zijn. Meer niet.
De vorige keer schreef ik dat het beter leek te gaan. Maar helaas kreeg is s.middags weer koorts of zoals ze in het ziekenhuis zeggen: verhoging. Alleen gaan zij uit van een normale lichaamstemperatuur van rond de 37 graden. En als je dan 38,2 hebt is dat nog geen koorts. Maar ik heb een abnormale lichaamstemperatuur van 36.3 dan is 38.2 wel koorts. Maar goed dat krijg je ze niet aan het verstand gepeuterd. Wat een oogkleppen!
Zaterdag dus weer goed beroerd en het ziekenhuis gebeld. Maar daar hoefde ik niet heen.
Want ik had nog geen 38,5. Terwijl ik juist in de week voor mijn chemo op mijn kop had gehad dat ik toch moest bellen als ik al een aantal dagen rond de 38 zat. Maar als je dan belt hoeft het weer niet.
En dat je niet kunt eten? Ach dat is niet erg hoor. Je kunt best een paar dagen niet eten. Maar ik kan al weken niet eten! En drinken alleen water! Geeft niks gewoon door gaan. Ohw ja, en als de temp oploopt moet u wel direct bellen hoor!!!! Wat denken jullie zelf? Niet dus!
Maandag moest Arike naar de huisarts en die vroeg hoe het met mij ging, toen arike vertelde wat en hoe stond ze dus heel snel aan mijn bed. Met haar overlegd om bepaalde medicijnen niet meer te slikken en andere wel. Kijken hoe dat gaat. En dan bij de komende chemo te overleggen wat helpt en wat niet. Dus ze houd nu zelf wel de vinger aan de pols. Ze zei: je bent nu eenmaal een lastig persoon, als ik denk: dit zal dan wel goed gaan is het juist andersom. En dingen waarvan ik geen resultaat verwacht gebeurd dan weer juist wel. Misschien moet je ze dat vertellen in het ziekenhuis!
Sindsdien slik ik dus drie x per dag nurofen. En heb ik andere maag beschermers. Ik vraag in het ziekenhuis nog om andere antimisselijkheid medicijnen. Hoop dat de boodschap nu aankomt.....
Inmiddels heb ik door deze chemo dus pijnlijke vingerstoppen en nagels. Een gedeelte van mijn voeten worden gevoelloos of doof zoals je dat noemt. Ook mijn teennagels zijn pijnlijk. En tintelende armen en benen.
Het eten is een drama. Ik probeer van alles maar het blijft lastig. Als ik denk ik maak boontjes die vind ik altijd erg lekker dan gaat het niet. En spinazie weer wel. Daar hoef je niet op te kauwen en dan gaat het dus beter. Het kauwen maakt het dus lastiger om te eten. Dus nu kijk ik naar dingen die je eigenlijk zonder dat kunt door slikken. En als ik met alleen mijn voortanden kauw dat lukt het ook beter. Drinken doe ik alleen nog maar water en af en toe thee. Alles waar suiker in zit smaakt heel erg smerig. En in veel voedsel zit dat dus.....
Mijn wenkbrauwen en wimpers zijn inmiddels bijna helemaal uitgevallen. Wat maakt dat je ogen meer gaan tranen maar dat traanvocht heb je niet omdat ook de slijmvliezen uitdrogen. Dus dan kan ik aan het eind van de dag niet goed meer zien. TV kijken is dan helemaal moeilijk laat staan lezen of achter de pc. En je ogen plakken dicht. Dus als je slaapt en je ogen wil open doen dan zitten ze dichtgeplakt.
Allemaal kommer en kwel lijkt het wel. En zo voelt het ook echt wel. Daar ben ik eerlijk in. Ik kijk uit naar de laatste chemo en toch denk ik: laat maar zitten. Ik doe het niet meer. Maar ja, dan zie ik hier 5 van die koters rond lopen die kiekeboe spelen om de hoek van het raam waar ik aan tafel zit te lezen, en dan denk ik: ik ga toch door! Morgen weer de vijfde en dan nog eentje!
Door deze ben ik heen gekomen dan lukt het door de volgende ook wel weer.

Soms snap je niet waar je de kracht van krijgt.
Maar vanmorgen las ik Psalm 18: en dan weet ik het weer.

Ik heb U hartelijk lief, HERE, mijn sterkte,
o HERE, mijn steenrots, mijn vesting en mijn bevrijder,
mijn God, mijn Rots, bij wie ik schuil,
mijn schild, hoorn mijns heils, mijn burcht.
Geloofd zij de HERE, roep ik uit; 
En wat er verder volgt in deze Psalm.

2 opmerkingen:

C. de Ruijter zei

Wat moeten wij zonder die Rots.
XXX Casper sr

Joke Vermanen zei

Jesaja 43:5a
Vrees niet, want Ik ben met u;

De Bijbel voorziet ons van zoveel dingen die God ons geeft om troost en kracht uit te putten.
Maar uiteindelijk legt hij die kracht ín ons en achteraf kunnen we alleen maar zien dat Hij ons gedragen heeft al die tijd, hoe hadden we anders alle dagen door kunnen komen?
Gelukkig mogen we dan ook erop vertrouwen dat God ons de komende tijd óók zal bij staan. En hoeven we niet te vrezen.