Vijfde dag vijfde Chemo.

Tja hoe gaat het dan. Tot nu toe gaat het aardig. En dat is dan zoals ik bedoel. Het gaat maar houd niet over. Veel gewrichtspijn en spierpijnen. Slecht slapen en erg moe. Mijn huid gaat loslaten op diverse plaatsen. De vingers, tenen en nagels doen erg zeer dus typen en handwerken is er niet bij.
Maar ik zit nog op en hoef nog niet de hele dag op bed te liggen. Dat is al heel wat voor deze dag.
Vandaag gaan Arike en Arne met de kinderen op vakantie en komen Freddy en Joke weer terug.
Van diverse kanten krijg ik kaarten en zelfs mooie tekeningen van mijn vroegere oppaskindjes!
Ik plaats ze hier maar gelijk bij als decoratie! Dat is toch geweldig.
En wat helemaal leuk is? Een brief krijgen van een oppaskind. Jarno heeft me geschreven en het was een prachtige brief waar ik heel zuinig op zal zijn! Wat kan jij al goed schrijven zeg. Die plaats ik hier natuurlijk niet want dat is persoonlijk. Maar ik was wel erg blij met de verwijzing onderaan de eerste blz.: op de agterkant gaat het verder . En aan de achterkant stond bovenaan: begin aan de andere kant behalve als u die al heb gelezen! Lief he!

Dan nog een vraag van sommigen die graag willen reageren op mijn blog maar waarbij het niet lukt.
Je kunt gewoon op reageren klikken en dan je reactie plaatsen. Dan moet je kiezen voor een account. Als je een Google hebt kun je die aanklikken maar anoniem is ook prima. Je moet in ieder geval één kiezen. Dan de letters en cijfers overtypen en op reageren klikken. Als het goed is moet het zo lukken.

Voor mijn vijfde kuur kreeg ik van Paul en Marjo weer een mooie kaart met daaraan deze mooie sleutelhanger. Hij is prachtig en ik ga hem zeker ook gebruiken. Ze maakt elke x weer wat moois waar ik erg blij mee ben. Zie je dat ze het slippertje heeft gemaakt met het teken van Borstkanker?

Ik heb dus verder niet veel te schrijven te meer omdat het pijnlijk is. Maar er gebeurd even niet zo veel.
Behalve het gevecht in mijn lijf dan.
Dat blijft een gevecht met mijn lijf, maar ook met mijn geest.
Vertrouwen is soms lastig te vinden, al weet ik waar ik het zoeken moet.
Ik heb ooit eens een kinderkoortje gehad in Zoetermeer en het eerste lied wat ze daar leerden was:



Ik stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God,
want in Zijn hand ligt heel mijn levenslot,
Hij heeft mij lief, Zijn vrede woont in mij! 
Ik zie naar Hem op en weet hij is mij steeds nabij.

Dat vertrouwen mogen we nog steeds hebben.