De sneltrein?

Het lijkt vreemd maar ik heb vannacht goed geslapen. Ik moest denken aan: ik lag en sliep gerust van des Heren trouw bewust! Door al die informatie was ik behoorlijk moe en kon eigenlijk vrij snel slapen toen ik in bed lag. Niet wakker gelegen, of in ieder geval niet lang.
Vandaag allerlei dingen aan het regelen. Wat is er dan veel te doen eigenlijk. Diverse mensen af zeggen waar afspraken mee waren. Of de muziek waar ik op zit, het orkest. Wat zal ik die gezelligheid missen en het muziek maken met elkaar.
De pedicure moest ik vandaag eigenlijk heen maar eerlijk gezegd kunnen nu even mijn voeten niet zo veel schelen. Al moet ik ze wel goed in de gaten houden op eventuele kloven want dat is mijn zwakke punt. Dan kan ik maar zo weer een ontsteking krijgen.
En ja, dan krijg je allerlei meeleven van diverse mensen die mij lief en dierbaar zijn, familie, vrienden en bekenden. Voor iedereen is het een schrik en ik kan niet anders zeggen: dat is het voor ons ook.

Het lijkt wel of ik in de sneltrein zit en niet weet waar hij heen gaat.
Ik moest instappen en had geen keus. Als ik onderweg wil uitstappen gaat dat niet.
De eindbestemming is voor mij gelukkig geen vraag, maar of deze trein er nu al direct op af gaat weet ik niet. Er kunnen nog zoveel tussenstations zijn.... En dat maakt het lastig om er mee om te gaan. Het was gelijk nadat ze hadden verteld dat ik kanker heb alsof er een stortvloed van informatie en geregel aan de gang kwam. Dat ik op een gegeven moment maar heb gezegd dat ik genoeg weet voor nu. Dat ik de rest pas wil weten nadat er een operatie is geweest en wat daarvan de uitslag is. Dan gaan we met de volgende trein mee. Dus er is een tussenstop die ik toch maar heb ingesteld. Ik heb als het ware maar aan de noodrem getrokken: Stop tot zover en hier even rust!
En ik moet zeggen dat het een hoop rust geeft in mijn hoofd.
Ik kijk naar de operatie uit want dat gaat dat wat er niet hoort weg. Dat wil ik uit mijn lijf. En dan een week op de uitslag wachten.

Stil maar wacht maar, alles wordt nieuw.

Geen goed bericht.

Tja, zoals jullie al begrepen zullen hebben is er geen goed bericht. Vandaag te horen gekregen dat ik borstkanker heb. Het hakt er in. Vroeger werd er gezegd: ze heeft K. Tegenwoordig zijn we daar gelukkig meer open over. En mogen we er over praten met elkaar en hopelijk ook met degene die het overkomt.
En hoe ervaar je nu zo een mededeling?  Eigenlijk is het net een droom die niet werkelijk is. En denk je: straks wordt ik wakker en is het weg.....
Maar niets is minder waar. Het zal niet weg zijn voorlopig.
Volgende week dinsdag wordt ik geopereerd en passen ze een borstbesparende operatie toe.
En wordt de poortwachtersklier weggehaald. Als die nu helemaal schoon is, mag ik na 6 weken een net zo lange periode elke dag bestralen. En ja, dat is dan als alles goed gaat.
Hier is de ene er druk over en de ander is wat zwijgzamer.  Hoe moet je hier nu mee omgaan?
En ik weet het er zijn al vele mensen mij voorgegaan. En ook zij zijn er door heen gekomen dus dan zal het ons ook zeker lukken. Maar hoe? We doen maar stap voor stap.
Elke dag een stukje.

Groot is Uw trouw o Heer.

Vakantie?

Vorig jaar vlak voor 5 december kregen wij van onze dochter Anneke een mooie kaart. Met daarop een eigen gedichtje en een te goed bond voor een midweekje weg. En dan mochten we zelf kiezen waarheen. Dus in januari moest het er van komen en zouden wij samen een midweek weg. Naar een park van Center Parcs in Limburg. Bij America wat ons alleen om de naam al erg aan sprak.  Dus wij gingen op pad. De reis naar America verliep vlot en we waren er op tijd. Eerst nog onze boodschappen gedaan in de supermarkt en toen op naar ons huisje!
Nu wij zijn vroeger vaker in een park van CP geweest maar daar hoef je echt niet meer heen te gaan. Het huisje was niet schoon, de bank was een goedkoop wegzak ding en je moest je douchen in het bad. Wat ook een klein formaat bad was. Maar we waren er nu eenmaal en zouden ons wel behelpen dachten wij. Casper ging s,avonds onder de douche en gaf aan dat ik wel erg voorzichtig moest zijn want het was glad in het bad. De volgende morgen ik dus onder de douche. Geen stang om je aan vast te houden. En je kon net met je voeten dicht tegen elkaar net niet over elkaar staan. Voorzichtig deed ik, maar toen ik er uit wilde gleed mijn linkervoet weg en haar viel ik achterover het bad uit. Met mijn hoofd tegen de muur, en mijn arm kwam op een rare manier te recht.
Na een poos gelegen te hebben weer opgestaan en langzaam aangekleed. En eerst even op de bankt bij gekomen. Toen maar naar de balie om het adres van een huisarts en om onze klacht neer te leggen. Ik had hoofdpijn en mijn duim voelde niet helemaal goed aan. Werd erg dik en blauw.
Dus om een lang verhaal kort te maken.........................
Op naar de huisarts, toen naar het ziekenhuis, en ja, daar bleek ik een gebroken duim te hebben , en een hersenschudding. Wij weer terug naar het park en zorgen dat ik op bed kon. En casper moest mij dus elke twee uur wakker maken.
Maar ik werd dat uit me zelf wel, kon niet echt goed meer slapen. We hadden inmiddels een ander huisje gekregen met een douche maar de vakantie was voor ons voorbij. Het liefst was ik gelijk naar huis gereden maar dat ging niet vanwege mijn pijnlijke hoofd en rug.
Woensdag nog uitgezongen maar op donderdag weer richting het noorden gereden. Weg leuk uitje.
We hebben bij CP een klacht neer gelegd over de gevaarlijke situatie in de huisjes. Maar daar willen ze niets mee doen want het is op eigen verantwoordelijkheid dat je in een bad gaat douchen. Een bad is om te badderen......alleen hebben zij er wel een douchegordijn opgehangen en hangt er een douchestang........rara waar dat dan voor zou zijn?
Uiteindelijk hebben we geld terug gekregen in de vorm van een te goed bon alleen weet ik niet of wij nog wel naar zo een huisje zouden willen van CP. Nee de service is zeker niet meer wat het geweest is.

Ondertussen ben ik eindelijk goed ingesteld voor mijn diabetes. He, he duurde ff maar dan heb je ook wat. Eindelijk medicijnen gekregen waarvan de bijwerkingen meevallen, en die er waren zijn na een aantal weken verdwenen. Dus ik zit nu met medicijnen zo rond de 6 en dat was prima zei de huisarts.

Een dag of tien geleden zag ik in de spiegel in een flits een vreemd iets aan mijn rechterborst. En ja, na dat ik ging voelen voelde ik toch duidelijk een knobbeltje. Die er niet hoorde. Er was ook duidelijk verschil tussen rechts en links. En dan........schrik........maar ook weer niet. Ik werd er niet nerveus van ben ook gewoon gaan slapen. Maar toch maar aan de huisarts laten zien en die stuurde mij door voor een mammografie. En vanmorgen heb ik die dan ook gehad. In Assen eerst bij de verpleegkundige geweest die in borstkanker is gespecialiseerd. En na haar onderzoek kon ik gelijk door voor een mammografie, en daarna een echo. En als het niet goed was zou ik gelijk een punctie krijgen. En ja, dat is nu gebeurd. Er zit inderdaad weefsel wat niet goed is. En waar nu een biopsie  van is gemaakt en wat nagekeken wordt op kankercellen. Het is in ieder geval geen cyste, of ontstoken melkklier maar kan nog goed of kwaadaardig weefsel zijn. A.s. maandag krijg ik daar dan de uitslag van en horen we wat er verder gedaan zal gaan worden.....spannend dus. Toch wel. Ook al lijk ik er best wel kalm onder, ik zou nu toch wel graag gelijk willen weten wat het precies is en wat er dan aan gedaan moet worden. Weg ermee, denk ik dan. Maar ik mag het voor Gods troon neer leggen en dan in rust gaan slapen. Of dat zal lukken weet ik morgen pas.

Ik heb maar weer even de cd opgezet met het lied wat ik op dit blog heb staan:

Wees niet bevreesd want God blijft voor je zorgen

Al zie je niet over de toekomst heen.

Leef maar vandaag en denk nog niet aan morgen

God is nabij, Hij laat je nooit alleen.

Wees niet bevreesd Hij zie jouw stille tranen

al heb je soms ook nog zo veel verdriet.

Je hoort bij Hem hij roept ook jouw bij name

God is nabij, Zijn kind vergeet Hij niet.

Wees niet bevreesd al kun je soms niet verder

Al staat je hele wereld ook in brand.

Hij steunt en draagt je, is de goede herder

God is nabij, Hij houdt je in Zijn hand.

Wees niet bevreesd al wankelt heel je leven,

Hij is het die van angst en zorg bevrijdt.

Vertrouw op Hem, hij zal je nooit begeven

God is nabij, voor eeuwig en altijd.

Voor eeuwig en ALTIJD!