woensdag 13 maart 2013

Mijn kaartje was nog niet vol...

Ja, wat moet je dan zeggen? Ik heb helaas geen goed bericht voor u! Dan zit je te kijken en denk je: sjonge wat heb je toch een rot beroep om elke x aan mensen zo een boodschap te moeten brengen!
Dan kun je toch beter een beroep hebben waarbij je mag zeggen: gefeliciteerd meneer, mevrouw u heeft een gezonde zoon/dochter!
Maar, nee dus, het is niet goed. Er is geconstateerd dat er nog een restje zit in de borst. Dat de lymfklier, de poortwachter, besmet is. Die poortwachter had wel wat beter zijn best mogen doen.....
Maar ja, wat zeg je dan? Wat denk je dan? Eigenlijk even niets.
Wat moet ik hier mee. Mijn kaartje was vol toch?
Vanmorgen heb ik nog liggen denken aan wat ik allemaal al op mijn bordje had gekregen in mijn leven. En dat is dan best veel. Er ging best veel ook mis. En we hebben ook best vaak onze verwachtingen en plannen moet bijstellen. En elke x kwamen we er weer boven op.
En dan denk je: het was genoeg. Nu niet meer.
 Maar dan komt er dit.
Borstkanker die je kunt indelen in 3 aanduidingen. Waarbij 1 het gunstigst is en 3 het slechtst.
Dan heb ik dus 2. Wat kan ik daar nu mee?
Wat gaat er nu gebeuren dan maar gevraagd.
Nu in ieder geval moet ik eerst chemokuren, omdat er uitzaaiingen zijn.
En dan zeker ook bestralingen. Maar hoeveel en of het restje wat er nog zit daarmee weg gekregen kan worden is nog de vraag. Dus kan maar zo zijn dat er ook nog een operatie moet komen.
Maar ik ben dus van twee behandelingen zeker: chemo en bestralen.
Verder heb ik vandaag gelijk een CT scan gehad van mijn longen.
En krijg ik morgen een MRI van de botten.
En zal er maandag in het team besproken worden wat nu in mijn geval de beste behandeling is buiten de chemo en het bestralen. Is te tumor hormoongevoelig of eiwit gevoelig? Dat bepaald ook weer of ik en welke pillen ik de komende jaren moet gaan slikken. En komt er nog een operatie voor af aan de chemo? Het is dus nog op veel punten onzeker.
Volgende week dus de uitslag over hoe nu verder.
Weer een week wachten. Je zou denken dat ze dan zo snel mogelijk met behandelen willen beginnen en dat is ook eigenlijk wat je wil. Maar ik begrijp dat ze eerst goed moeten bekijken welke soort behandeling op mij van toepassing is. Om zo een groot mogelijke kans van slagen te hebben.
Dat snap ik .......alleen.....

Hoe is het nu hier? Een huis met verdrietige mensen, maar we mogen ook ons getroost weten door
Jer 29:11  Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des HEREN, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven.
Dat was de tekst die ik van Joke kreeg ge-smst.  En wij hebben ons huis genoemd: Domus-Spei, Huis van HOOP. En dat proberen we vast te houden. Ook nu het allemaal even niet zo makkelijk is en we een onzekere tijd tegemoet gaan, mag ik weten dat de onzekere toekomst er voor mij niet is.


Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen; Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen met een rustig kalme moed!.

Heer, ik wil uw liefde loven, al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven, ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij uw wegen duister, zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al uw luister als ik in de hemel kom.

Laat mij niet mijn lot beslissen: zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen, als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len, dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in uwe handen en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brengen moge, aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen naar het onbekende land.

Geen opmerkingen: