Kapper e.d.

Vandaag maar naar de kapper geweest. Het was nodig, dat ook, maar als mijn haar er door de chemo toch af zal gaan dan kan ik het maar beter alvast kort laten knippen dacht ik.
En ja, dat is wel gelukt hoor, dat korte! Matthias vond dat ik nu stekels heb, wat op zich heel goed opgemerkt is van hem. En Joran merkte op dat ik nu weer meer op een jongen lijk! Ach, lijken wil nog niet zeggen dat ik het ook ben...
Hoe breng ik nu mijn dagen door? Behalve dan afwachten op de oproep voor de chemo.
Gewoon door gaan. Ik ben nog steeds erg moe en doe regelmatig een dutje op de bank. Joepie is weer erg in de buurt van haar baasje zoals je kunt zien op de foto. Ik slapen en zij er bij. Liefst aan mijn voeten maar boven op de rugleuning is ook goed. Of ze komt bij mij liggen als ik achter de pc zit.
Maar waar het baasje gaat is Joepie.
s,Morgens zit ze te mouwen bij het slaapkamer raam en wil ze naar binnen. En als ik dan ga douchen zit ze in de douche te wachten tot ik klaar ben. Ga ik dan ontbijten dan ligt ze er weer bij. Eten koken met een poes in de hoek van het aanrecht is ook altijd leuk......(wel in de hoek waar ik niet kom met eten hoor! )
Ik heb zoals jullie zien, vandaag een ander blog gemaakt voor de borstkanker perikelen. Dat leek mij toch handiger. Zo is dat hoofdstuk apart van mijn andere bezigheden.
Ik heb inmiddels een hoedje gehaakt voor mijn kale knarretje straks. En zitten wel een rijtje gaatjes in, maar daar zou ik eventueel nog een aantal leuke randjes in kunnen maken. Het ligt er aan of ik het dan te koud vind door die tocht gaten. Ik ben ook met een tweede bezig. Alleen denk ik dat die te groot aan het worden is. Dus ik heb hem even weggelegd om mij erop te bezinnen. Wie weet ga ik toch eerst nog een andere haken.
Gisteren heb ik mij eens op het ramen zemen gestort. Ik vermoed dat daar aankomende tijd niet veel van zal komen. En het was hard nodig dat ze gedaan werden. Ik heb eerst al de ramen buiten gedaan.
Ook van de slaapkamers en na het slaapje de binnen kant. Geeft wel een voldaan gevoel dat ik dat toch weer even zelf heb gedaan. De meiden zullen genoeg voor mij te doen krijgen dus dit heb ik nog even zelf gedaan. Van Joran kreeg ik dit mooie hart. Dat had hij zelf gemaakt en geverfd. Het hangt bij de andere harten aan de kast.

Soms zou je denken dat het allemaal niet echt is. Dat is het vreemde van alles. Maar het is wel echt. En gaat ook niet meer zomaar weg. Maar hoe het allemaal zal gaan is ook voor mij een vraag. Hoe zal ik reageren op de chemo? En gaat daar echt alles mee weg?
Blijft overgeven en vertrouwen.