Dag 13.

Hoe verzin je een opschrift boven je blog? Soms weet je het pas na het schrijven van een blog en soms weet je al van te voren waar het over zal gaan. Nu loop ik de hele dag te denken: sjonge wat weten we nog maar kort dat ik borstkanker heb en wat is er al veel gebeurd. Het is werkelijk een sneltrein waar je in zit. Of een rollercoaster is misschien nog beter omschreven.
Inmiddels al weer 5 dagen na de operatie. Gisteren had ik een baaldag. Was niet lekker en echt niet in mijn hum. Kan dat dan nog wel? Ja best wel, maar gisteren even niet.
Op donderdag was het 48 uur na de operatie en mocht ik weer douchen. Pleisters mochten er af.
En dan zie je wat er gedaan is. Of eigenlijk zie je niet veel. Een streep van 10 cm op de borst en een streep van 5 cm boven aan in de oksel. Netjes tegen elkaar. Dus niet veel te zien.
Is nog wel wat pijnlijk maar met paracetamol is het te doen.
Met slapen kan ik alleen maar op mijn linker zij liggen of op mijn rug. Maar als ik op mijn rug slaap wordt ik zelf steeds wakker omdat ik van die rare snurk geluidjes ga maken.....haha
De wond is goed aan het helen dus. En daar zul je straks niet veel meer van zien.
Dat is prachtig dat ze dat tegenwoordig zo kunnen.
Ik krijg allerlei post en meeleven van alle kanten. En dat doet me goed. Dat mensen met je meeleven ook al weten ze soms niet wat te zeggen. Dat hoeft ook niet. Ik weet het zelf ook niet eigenlijk.
Want ik moet gewoon wachten tot volgende week woensdag, en zo moeten we dat allemaal.
Heb is nog steeds net of het niet echt is Ook al voel ik de pijn en zie ik de littekens.  Ik wordt ook wakker en moet dan even denken: wat was er ook al weer? Ohw ja, het is echt, ik heb borstkanker.
Van Matthias kreeg ik een tekening waarvan hij vond dat ik die maar moest omdraaien. Toen ik vroeg waarom dan? Zei hij: nou, anders zien ze dat ik gekrast heb! Nou, dat vind oma niet erg hoor.
Dus Oma hangt hem gewoon goed op.