woensdag 6 maart 2013

De Heer is mijn Herder.

De Heer is mijn Herder.
Als je op bovenstaande link klikt zul je horen welk lied de hele operatie dag door mijn hoofd zong.

Het begon al vroeg. Op staan om 6 uur om dan eerst te gaan douchen met speciale shampoo een douchegel. Omdat ik drager ben van de Stahpylococcus aureus. Een te mooie naam voor een naar beestje wat ik bij me draag en wat voor vervelende bijwerkingen kan zorgen. Zoals allerlei nare ontstekingen waar je bij deze operatie (geen enkele) op zit te wachten. Dus moest ik mij wassen met desinfecterende shampoo een dag voor de operatie beginnen tot 6 dagen er na. Dus dat doe je dan. Want dat vervelende wil je niet. Onder de douche drong dit lied zich al aan mij op. Wij zongen het op koor en de alt partij is mij eigen.
Ik mocht thuis nog wel twee beschuitjes, die ik altijd goed vind smaken, maar deze dag niet. Het leek wel mijn galgenmaal. Met moeite heb ik ze op. Maar flink zijn en door eten. Want daarna mochten we op weg naar het ziekenhuis.
Om half acht kwamen we bij opname, waar ik al snel werd door gestuurd naar de apotheek om door te nemen welke medicijnen ik gebruik. En wanneer, maar ik ben liefst zelf zorgend wat betreft mijn medicatie, ik heb wel eens verkeerde pillen uitgereikt gekregen. Dus ik heb maar aangegeven dat ze voor mij niets hoeven te bestellen, ik heb gewoon alles bij me, en zal er zelf zorg voor dragen dat ik ze inneem.
Daarna naar boven, naar afdeling B2. Het was er al druk op de gang. En we mochten even wachten in de verblijfsruimte voor lopende patiënten. Daarna werd ik door Anja ingeschreven en werden er allerlei metingen gedaan. Er werd goed uitgelegd wat er deze dag ging gebeuren en het zou al snel beginnen. Om half negen zou het eerste al gaan gebeuren. Dus rond die tijd lag ik in mijn bed met een operatie jasje aan en mijn eigen broek.
We gingen op tijd naar beneden om het draadje te laten plaatsen. In de borst wordt op de plaats waar het gezwel zit een metalen draadje geplaatst wat een aanwijzing voor de operatiearts waar precies het gezwel zit. Dr de Vries de radioloog die bij mij de biopsie had gedaan kwam vragen of hij mij de hele dag mocht volgen met zijn camera. Er is volgende week een lezing die hij moet geven over dit soort procedures en het zou mooi zijn om daarbij foto,s te kunnen gebruiken. Dat vond ik prima als men iets moet leren en daar kan ik aan meewerken dan doe ik dat. Hij was een rode draad de hele dag om me heen. Overal kwam ik hem tegen en dan maakten we daar weer grapjes over. We hebben goede en gezellige gesprekken met elkaar gehad.
Het plaatsen van het draadje ging goed, en was nauwelijks pijnlijk te noemen. Het werd goed verdoofd en je voelde het zoeken en het prikje wat. Maar dat was alles. Daarna moest ik naar de nucleaire afdeling om daar contrastvloeistof in te laten spuiten om mijn poortwachter goed op te laten lichten. Daar kwam ik alweer Dr de Vries tegen!  En die prik was wat vervelender. Een scherp prikje, maar ach, de tandarts blijf ik erger vinden.......
Daarna mochten we weer naar boven naar de afdeling. En hebben Casper en ik afscheid genomen. Tot na de operatie!
Ik mocht wachten tot half twaalf om toen weer naar beneden gebracht te worden.
Daar was weer Dr de Vries!!!!!!! En mocht ik voor de scan gaan zitten om te kijken of ze de klier konden vinden die er ook uit moet. En gelukkig was dat het geval. Ik moest 5 minuten stil zitten in een zeer ongemakkelijke houding. En ook daar heb ik maar gezongen: De Heer is mijn Herder. Dat gaf rust en maakte dat ik die 5 minuten door kwam met zo stil mogelijk hangen tegen een koud apparaat aan. Met een nare rand waar je wang tegenaan moet liggen. Maar ach, ook deze minuten gingen voor bij.
Ik mocht weer terug naar boven. En stond inmiddels al vele malen op de foto. Nou ja, mijn rechterborst en wat daar allemaal mee gebeurde. De elke stip en elke streep kwam er op. Ik was inmiddels goed beschildert met markeerstift.  Alles stond aangegeven zodat de operatie arts de weg niet zou kwijt raken. Google maps was aanwezig!
Daarna begon boven het grote wachten. Om half drie zou ik ongeveer aan de beurt zijn.
Wat duurt het dan lang. Ik had voor mijn verjaardag een tablet gekregen (spreek uit als: te-blet en niet als Ta-blet volgens Matthias) en daar heb ik boeken op staan en kon ik nog andere dingen doen.
Daar heb ik mij dan ook mee bezig gehouden.

Om kwart over één lag ik lekker te lezen en zag ik in mijn ooghoek een geel gevaarte binnen komen. Lang en geel! En dat was Casper jr! Vanuit Roosendaal kwam hij langs. Maar helaas ik moest al in mijn astronautenpak gehesen worden.  Dus hij moest na een kwartiertje al weer weg. Maar hij ging naar de boerderij. En daar kon hij zich bezig houden met de kids.
Om kwart voor drie mocht ik naar beneden. En daar werd ik naar de uitslaap kamer gebracht. Daar zou ik mijn infuus krijgen en wachten op de operatie. En er waren gezellige mensen ook daar.
Anesthesisten die uit het westen kwamen. Dus we kwamen te praat over al de ziekenhuizen waar ik gelegen had. En degene die mijn naald moest plaatsen deed zijn opleiding in het Bronovo toen ik daar lag van Casper jr en om de dag een nieuwe naald moest! We kregen het over de leuke Gynaecoloog die toen geschorst werd......en het trammelant uit Zoetermeer, de uroloog uit Leidschendam...enz. Was een gezellig samen zijn...maar om half vier ging ik de operatiekamer op. En wie zag ik daar?
Ja, weer die dr de Vries! Voor de foto,s. Alles werd nog eens doorgenomen en gevraagd. En inmiddels zal ik nooit meer vergeten wanneer ik geboren ben....haha.
Ik viel snel in slaap en werd om half vijf weer wakker gemaakt. Maar ja, dat wilde ik nog niet.
Even diep ademhalen mevr de Ruijter. Rot op joh! Laat me slapen.....
Maar het was gebeurd en ik moest er aan geloven. De zuurstof wilde niet omhoog dus ik kreeg een neusslangetje en om half zes werd ik weer naar boven gereden. Daar heb ik mijn ogen dicht gehouden want ze hadden me morfine gegeven en ik wordt daar altijd duizelig en misselijk van. Maar met je ogen dicht valt het mee. Pijn was goed te doen en vanaf dat ik op zaal was kreeg ik paracetamol.  Zo rond zeven uur kwamen Casper en casper langs. Dan moet je praten en dat viel niet zo goed. Ook Arike, Anneke, en Arne kwamen langs. Ze wisselden elkaar af. Maar na een halfuurtje zijn ze weer huiswaarts gekeerd en kon ik mijn ogen weer dicht houden.
Ik heb de rest van de avond en nacht zo een beetje geslapen/gedommeld. En hoefde niet over te geven. Wel misselijk zodra ik mijn ogen open deed. Dus dat niet doen!
Ook deze dag ging weer voorbij.


Geen opmerkingen: