donderdag 16 mei 2013

Bijna niet!


Vannacht heb ik eigenlijk wel goed geslapen. In één ruk van half elf tot 5 uur. En daarna weer snel door tot 7 uur. Dus dat was in ieder geval een goed begin. Na douchen en ontbijt naar het ziekenhuis en daar waren we de eerste. Er werd al snel een naaldje geplaatst. Waar ze dus wel bloed door kon afnemen maar die niet verder te krijgen was. Was in een ader op mijn hand die ze de vorige keer gebruikt had en dan kon ze het eigenlijk al weten dat het daar niet in zou gaan. Maar ja, altijd proberen, je weet nooit. De aders van de andere keren en die van tijdens de operatie zijn nog steeds ontstoken en pijnlijk. Ik kan daardoor nu ook niet haken of breien. Die in mijn rechterarm is helemaal geweldig om te voelen....niet dus.
Maar ik moest toch eerst naar beneden voor ons gesprek met de Onc.Verpl. over de volgende drie kuren. Eigenlijk was ik daar best wel snel klaar mee aangezien ik alles al goed doorgelezen had. En mij had voorbereid. We kregen een nieuwe machtiging voor een pruik die ik nog moet opsturen naar Groningen. En een lijst met ziekenhuis bezoeken die we gebracht hebben voor de verzekering om reiskosten vergoed te krijgen.
En daarna het verhaal van de huisarts en tandarts over het overleg voor een Antibiotica kuur. Daar werd dus met de oncoloog overlegd en die zag het niet zitten. Om van te voren AB te geven terwijl er nog geen ontsteking is....(alhoewel mijn aderen aardig ontstoken zijn) . Hij stelde voor om eerst dan een week te wachten om verder op te knappen en dan de volgende kuur te nemen. Daar moest ik dus wel even goed over nadenken. Want ja, van uitstel komt afstel is meestal het geval. Alleen ik heb al diverse malen meegemaakt dat operatie,s opeens moesten worden uitgesteld vlak voor de operatie, en ik kan jullie verzekeren dat ik dat als erg naar heb ervaren. Om me dan weer goed op te pakken en te motiveren is gewoon erg lastig. Dus eigenlijk voelde ik daar niets voor. Met in mijn achterhoofd dat de tandarts gisteren al aangaf dat zij wel het recept wil schrijven voor een AB kuur omdat ze die altijd voorschrijft bij het soort behandeling die ik gisteren had gekregen. Alleen dat zij wilde dat het in overleg met de oncoloog ging. Die gaf dus eigenlijk het stokje weer aan haar terug. En de huisarts had al aangegeven dat zij ook wil meewerken om mij dan wel AB voor te schrijven als preventief.
Dus ik heb toch gekozen om deze kuur door te laten gaan.
Dus ik kreeg maagbeschermers voor de maag pijn die ik in de derde week krijg. Nu ja, kreeg! Je moet ze weer zelf betalen.
Daarna naar boven voor de kuur. En zoeken naar een andere ader. Nog een keer proberen en niet gelukt. Daarna aan de binnen kant van mijn arm nog eentje gevonden. En daar lukte het wel. Joehoe!! Wat waren we blij.......die zit dacht ik.
Toen werd het doorspoel middel er aan gehangen en vervolgens werd er niets gedaan.....
Dus op een gegeven moment werd er de chemo aangehangen. Maar voor de chemo moet je eerst nog een anti misselijkheids-middel krijgen en dan een kwartier doorspoelen. Dus gelukkig let ik goed op wat ze er in willen pompen. En ja, oeps, dat klopt niet. Dus snel eerst het juiste middel aangesloten en daarna dan weer door spoelen en dan de chemo enz enz. Kwam er nu dus wel op neer dat ik twee flessen door spoeling heb gekregen wat er voor zorgde dat ik goed ging plassen.... En dat is dan wel weer goed. Maar zo zie je dat je ook als patiënt goed moet opletten.
Bij de laatste doorspoeling dus weer naar huis gebeld en kwam Arike me ophalen. We zijn toen nog even naar de Jumbo geweest en toen snel naar huis.
En daar wordt het weer ondergaan en hopen dat het deze keer beter gaat. Wie weet heb ik ook eens geluk op dit gebied.
Er is verdriet, dat is zeker. Maar er is ook troost. We mogen uitzien naar de nieuwe Hemel en Aarde.
En we geloven dit zeker:

Jesaja 25:8

Hij zal de dood voor altijd verslinden,
de Heere HEERE zal de tranen van alle gezichten afwissen
en de smaad van Zijn volk wegnemen van heel de aarde,
want de HEERE heeft gesproken.


1 opmerking:

Joke Vermanen zei

Het is allemaal afzien hoe je het ook bekijkt. Ik was opzoek naar een tekst die mij aansprak en toen kwam ik deze tegen:

Spreuken 15:24 Het pad des levens gaat voor de verstandige opwaarts,
opdat hij ontwijke het dodenrijk beneden.

En dan moet ik weer aan al die trappen denken die er in Parijs zijn. De Arc de Triomphe bijvoorbeeld, of al die metrotrappen, de Sacre Coeur.
Wat is dat afzien.
Maar die trappen leiden tot een aards doel, dit opgaan leidt tot een eeuwig doel.
En dan kan hebben we nu alleen wel pijn in de benen van al die trappen!