We gaan beginnen....

Vandaag weer een lange en intensieve dag doorgebracht in het ziekenhuis. Qua tijd viel het mee maar wat er allemaal in moest aan informatie was het best weer veel. Nooit geweten dat er zoveel bij komt kijken. Had ik het ook maar nooit hoeven weten, maar dat is nu eenmaal niet anders.
Eerst mochten we naar de oncologieverpleegkundige. Die heeft ons heel uitgebreid en informatief alles verteld over de eerste serie van drie chemo kuren. Wat je mag verwachten, wat je kunt verwachten en waar je op moet letten. Veel, heel veel informatie. Bij sommige dingen denk ik, dat weet ik al maar bij anderen weer niet. Dus het is zeker goed dat zulke gesprekken er zijn.
Met daarbij veel folders en dingen die van belang zijn die vervolgens weer in de blauwe map kunnen.
Wel of geen hoofdhuidkoeling is nu niet meer aan de orde, de keus is voor mij gevallen op niet.
Je moet best lang zitten met een koud hoofd en dat is toch echt niet mijn ding. En dan nog de onzekerheid of het al dan niet afdoende helpt om niet toch mijn hoofd kaal te laten scheren. Dus dan maar gelijk niet en kaal.  Dan krijg je een hele reeks aan medicijnen die je in moet gaan nemen. Voor, tijdens en na de chemo. Informatie over waar je op moet letten en wat je wel of vooral niet moet doen. Ik denk dat het belangrijkste toch is dat je vooral moet doen wat je kunt en niet laten kan. Buiten in de tuin aan de gang is prima maar dan wel even wat beter op wondjes letten e.d.
Ze omringen je met enorm veel liefde en het lijkt haast wel of je in de watten wordt gelegd.
Zoals je een konijn vetmest met lekker eten om hem vervolgens te slachten en op te eten met kerst. Ik wordt dan wel niet opgegeten maar de troep die naar binnen komt moet wel zorgen dat de kanker cellen opgegeten worden en dat gaat dan helaas ook ten koste van goede cellen. Jammer maar helaas. U gaat door naar de gevangenis en mag niet langs start......altijd al een rot spel gevonden monopoly!
Maar na anderhalfuur bij deze mevrouw gezeten te hebben konden we door naar de oncoloog.
Voor mij stond Aukje van het orkest en daar kreeg ik een ferme knuffel van. DANK JE! Dat doet je goed. Om gewoon bekenden tegen te komen die met je meeleven.
En helaas was de oncoloog net even weg dus we moesten wachten. Maar dan is zo een tablet vol met boeken toch erg handig.
Bij hem kregen we gelijk te horen of en wanneer de behandeling zou beginnen. Ik zei: zegt u het maar! En kijk dan worden er gelijk spijkers met koppen geslagen.
Donderdagmorgen dus de eerste kuur en dan elke drie weken op donderdag tot en met 18 juli. Tenminste als het elke x gewoon door kan gaan. Maar laten we daar voor eerst maar vanuit gaan.
Dus tot die tijd ben ik voorlopig onder de pannen. Aan de ene kant was het even slikken maar aan de andere kant ben ik toch wel blij dat het zo snel voortgang kan vinden.
En ja, toen konden we met de recepten voor alle pillen naar de apotheek in het ziekenhuis. Aangezien ze daar zeker alles op voorraad hebben zijn we maar daar gegaan. Daarna moesten we nog langs de opname. Om te zorgen dat ik dan 6 maal een dag kan worden opgenomen voor de kuren.
Toen mochten we weer naar buiten. De warme zon in. Wel je jas dicht maar het was prachtig weer.
We zijn gelijk maar even langs de haarstukjes maker gereden om te kijken wanneer ik daar zou kunnen komen. En ze heeft gelijk gekeken welke maat het zou moeten zijn en welke kleur. En dan mag ik daar volgende week donderdag als ik me goed genoeg voel heen om hem te passen en om te kijken of ik hem wel of niet zou willen. Ook dat is nog een dilemma, want ja, helemaal voor niets is hij niet. Hoeveel het dan wel kost weet ik nog niet. Ik kan hem ook daar laten als reservering en als ik hem dan toch wil kan ik hem gewoon op gaan halen. En als ik het zonder kan dan is er niets aan de hand. Dus waarschijnlijk ga ik er heen om hem klaar te laten maken tot aan het passen. En pas als ik het zeker weet dat ik hem wil ga ik hem halen. Want wie weet staat een kaalkoppie mij best goed, en heb ik helemaal geen behoefte aan een haarstukje.
Morgen nu eerst maar met Casper naar de cardioloog voor de uitslag. Waarvan we al wel weten dat er geen vernauwingen waren. Maar wat de arts dan wil gaan doen is nog niet duidelijk.
De bloeddruk is nog steeds veel te hoog en hij kan zich nog niet echt goed inspannen.
We zullen zien wat dat weer gaat brengen, maar:

Wij blijven geloven, dat onder miljoenen

de Heer van de schepping een plan met ons heeft

waarin zich zijn heil en mijn twijfels verzoenen

en dat aan elk leven betekenis geeft.

En ook dat zijn boodschap de mens kan bevrijden

hoe vast ook verstikt in het web van de tijd

nog steeds kan vertroosten, verlichten, bevrijden,

wanneer hier de levensbaan uitzichtloos lijkt.

En dat hij ons telkens de durf weer wil geven,

ook nu in een wereld van steen en metaal

om buiten onszelf voor de ander te leven;

ons kleine begin van zijn groot ideaal.

Dat werk’lijkheid wordt als het oog van de volken

zich niet meer vergeefs naar de horizon richt,

en ‘t morgenrood rijst, dat zijn komst met de wolken

verkondigt in duizenden kleuren van licht

Dit lied zingen we vaak op zondag avond na het eten. Dat is ook wat wij blijven geloven!