woensdag 10 april 2013

Het is zwaar.

Even tussen door wil ik toch iets schrijven al kost me dat best veel moeite.
Ik vind het een zware strijd en dan sta ik pas aan het begin. Je voelt je lijf het steeds meer opgeven en afbreken. Je wordt steeds beroerder en beroerder en op geen enkele manier kun je het tij keren. Of de trein tot stoppen dwingen. Ik moet mee tot de volgende halte wat dan helaas weer een chemo stoot zal zijn. Het is duidelijk heel verschillend hoe mensen op chemo reageren. Nu zijn er ook honderd verschillende chemo behandelingen dus dat zal ook uitmaken. En hoe ieder lichaam reageert.
Die van mij is hard aan het werk en dat kost me enorm veel energie. Ik slaap erg slecht en heb inmiddels rode ogen die tranen, mijn slijmvliezen geven het op, tandvlees is pijnlijk, en eten is een opgave. Er smaakt helemaal niets, maar je wordt er ook nog eens niet lekker van.
Alles is me te veel dus eigenlijk dit ook. Maar ik wilde het even kwijt en dan duik ik weer op de bank. Jullie hoeven geen medelijden te hebben maar ik heb het gebed erg hard nodig!
Morgen zou ik naar de haarmadam gaan maar dat is mij nog veel te veel. Dat wordt uitgesteld tot nader orde. Hopelijk is het volgende week een stuk beter met mij en kan ik weer genoeg kracht op doen voor de tweede kuur.
Ik heb diep respect voor de vrouwen die dit allemaal moeten door maken of door hebben gemaakt.
Het is een zware strijd dat weet ik ondertussen wel.

2 opmerkingen:

Joke Vermanen zei

Psalm 40: 18 Ík ben wel ellendig en arm,maar de Heere denkt aan mij.
U bent mijn Helper en mijn Bevrijder;
mijn God, wacht niet langer!

Het is zwaar, ook om aan te zien en niks te kunnen. Ja goed een vloertje stofzuigen en dweilen maar U voelt zich er nog steeds belabberd door!
Dikke knuffel.

Arike zei

Het is inderdaad moeilijk om te zien hoe zwaar het voor u is. Wij kunnen alleen maar bidden en u zoveel mogelijk helpen daar wij kunnen.
dikke knuffel